Στο post με τίτλο "Ιστορίες πίσω από το ταμείο" σας είχα πει ότι εργάζομαι προσωρινά (δεν υπάρχει κάτι πιο μόνιμο από το προσωρινό!) σε ένα βιβλιοπωλείο, κάτι που μου δίνει τη δυνατότητα να έρχομαι καθημερινά σε επαφή με πολλά άτομα όλων των ηλικιών, όλων των τάξεων και μορφωτικών επιπέδων. Πραγματικά πρόκειται για μια μοναδική εμπειρία που με έχει φέρει αντιμέτωπο με πολλά περιστατικά και αμέτρητες σκέψεις. Σας υποσχέθηκα να μεταφέρω τις καλύτερες ιστορίες, αστείες και σοβαρές, έτσι όπως αυτές εξελίσσονται καθημερινά μέσα στο χώρο του βιβλιοπωλείου. Ελάτε, λοιπόν, να ξεκινήσουμε την βόλτα μας με το περιστατικό που έγινε χθές:
...Ώρα 11:25 στο βιβλιοπωλείο μπαίνει μια πελάτισσα γύρω στα 40 και...
- Καλημέρα σας.
- Καλημέρα.
- Πώς μπορώ να σας εξυπηρετήσω;
- Ε, να θα ήθελα ένα Ελληνο-ρωσικό λεξικό, αλλά που να μην περιέχει μόνο λέξεις αλλά και ολόκληρες φράσεις.
- Α μάλιστα, κατάλαβα και νομίζω ότι έχουμε αυτό που ψάχνετε. Μια στιγμή να σας το φέρω... Ορίστε, από αυτό εδώ είναι και περιέχει ελληνορωσικούς διαλόγους.
- Ευχαριστώ πολύ. Είναι ακριβώς αυτό που ήθελα.
- Μαθαίνετε Ρωσικά;
- Όχι, απλά μετακόμισε πριν λίγο καιρό στο διπλανό διαμέρισμα μία κυρία από τη Ρωσία, η οποία δυστυχώς δεν ξέρει σχεδόν καθόλου ελληνικά. Έτσι, αποφάσισα να μάθω εγώ λίγα Ρωσικά για να μπορούμε να κουβεντιάζουμε πίνοντας τον καφέ μας.
- Αυτό είναι θαυμάσιο (ψιθύρισα) και της έδωσα την απόδειξη και τη σακούλα με το Λεξικό.
...Για φαντάσου, ένα βιβλίο με 200 περίπου σελίδες είναι ικανό να σου επιτρέψει να κάνεις ένα ταξίδι χιλιάδων χιλιομέτρων σε μια άλλη χώρα και σε έναν διαφορετικό πολιτισμό. Μας κατηγορούνε πολλοί ότι είμαστε ρατσιστές, αλλά τέτοιες κυρίες σαν τη χθεσινή μας δείχνουν τον "δρόμο" και δίνουν την απάντηση, κάνοντας τους κακόβουλους να ανησυχούν! Όσο, λοιπόν, θα υπάρχουν "Ά"νθρωποι που θα βάζουν στην άκρη τον εγωϊσμό και την ξενοφοβία τους, δεν έχουμε πραγματικά να φοβηθούμε τίποτα.
Το μεσημέρι που κλείσαμε το βιβλιοπωλείο, γυρίζοντας στο σπίτι σκεφτόμουν συνεχώς την κυρία αυτή. Έβαζα τον εαυτό μου στη θέση ενός μετανάστη, στην Γερμανία για παράδειγμα, που δεν ξέρει καθόλου τη γλώσσα. Φανταζόμουν, επίσης, τον φόβο και την ανασφάλεια που θα ένιωθα μπροστά σε έναν νέο τρόπο ζωής. Από την άλλη σκεφτόμουν όμως και την έκπληξη που θα με κυρίευε βλέποντας έναν Γερμανό γείτονά μου να μου χτυπάει την πόρτα και να μου λέει στα ελληνικά "καλημέρα, με λένε τάδε και ήρθα να σε καλωσορίσω"!!!
...Μπιπππ...Μπιππππ....το κορνάρισμα ενός αυτοκινήτου που παραλίγο να με πατήσει με έβγαλε κάπως βίαια από τις σκέψεις μου ενώ ο οδηγός μου έλεγε κάτι σε άπταιστα "Γαλλικά". Δεν έδωσα και πολύ σημασία και συνέχισα να προχωράω λίγο τσατισμένος και περισσότερο απογοητευμένος καθώς πολλές φορές νιώθω τόσο ξένος μέσα στην ίδια μου τη χώρα. Τελικά, ίσως, στα ράφια των βιβλιοπωλείων θα πρέπει να προσθέσουμε και το Ελληνο-ελληνικό Λεξικό!!!
Για σκεφτείτε το...(homework)!
...Ώρα 11:25 στο βιβλιοπωλείο μπαίνει μια πελάτισσα γύρω στα 40 και...
- Καλημέρα σας.
- Καλημέρα.
- Πώς μπορώ να σας εξυπηρετήσω;
- Ε, να θα ήθελα ένα Ελληνο-ρωσικό λεξικό, αλλά που να μην περιέχει μόνο λέξεις αλλά και ολόκληρες φράσεις.
- Α μάλιστα, κατάλαβα και νομίζω ότι έχουμε αυτό που ψάχνετε. Μια στιγμή να σας το φέρω... Ορίστε, από αυτό εδώ είναι και περιέχει ελληνορωσικούς διαλόγους.
- Ευχαριστώ πολύ. Είναι ακριβώς αυτό που ήθελα.
- Μαθαίνετε Ρωσικά;
- Όχι, απλά μετακόμισε πριν λίγο καιρό στο διπλανό διαμέρισμα μία κυρία από τη Ρωσία, η οποία δυστυχώς δεν ξέρει σχεδόν καθόλου ελληνικά. Έτσι, αποφάσισα να μάθω εγώ λίγα Ρωσικά για να μπορούμε να κουβεντιάζουμε πίνοντας τον καφέ μας.
- Αυτό είναι θαυμάσιο (ψιθύρισα) και της έδωσα την απόδειξη και τη σακούλα με το Λεξικό.
...Για φαντάσου, ένα βιβλίο με 200 περίπου σελίδες είναι ικανό να σου επιτρέψει να κάνεις ένα ταξίδι χιλιάδων χιλιομέτρων σε μια άλλη χώρα και σε έναν διαφορετικό πολιτισμό. Μας κατηγορούνε πολλοί ότι είμαστε ρατσιστές, αλλά τέτοιες κυρίες σαν τη χθεσινή μας δείχνουν τον "δρόμο" και δίνουν την απάντηση, κάνοντας τους κακόβουλους να ανησυχούν! Όσο, λοιπόν, θα υπάρχουν "Ά"νθρωποι που θα βάζουν στην άκρη τον εγωϊσμό και την ξενοφοβία τους, δεν έχουμε πραγματικά να φοβηθούμε τίποτα.
Το μεσημέρι που κλείσαμε το βιβλιοπωλείο, γυρίζοντας στο σπίτι σκεφτόμουν συνεχώς την κυρία αυτή. Έβαζα τον εαυτό μου στη θέση ενός μετανάστη, στην Γερμανία για παράδειγμα, που δεν ξέρει καθόλου τη γλώσσα. Φανταζόμουν, επίσης, τον φόβο και την ανασφάλεια που θα ένιωθα μπροστά σε έναν νέο τρόπο ζωής. Από την άλλη σκεφτόμουν όμως και την έκπληξη που θα με κυρίευε βλέποντας έναν Γερμανό γείτονά μου να μου χτυπάει την πόρτα και να μου λέει στα ελληνικά "καλημέρα, με λένε τάδε και ήρθα να σε καλωσορίσω"!!!
...Μπιπππ...Μπιππππ....το κορνάρισμα ενός αυτοκινήτου που παραλίγο να με πατήσει με έβγαλε κάπως βίαια από τις σκέψεις μου ενώ ο οδηγός μου έλεγε κάτι σε άπταιστα "Γαλλικά". Δεν έδωσα και πολύ σημασία και συνέχισα να προχωράω λίγο τσατισμένος και περισσότερο απογοητευμένος καθώς πολλές φορές νιώθω τόσο ξένος μέσα στην ίδια μου τη χώρα. Τελικά, ίσως, στα ράφια των βιβλιοπωλείων θα πρέπει να προσθέσουμε και το Ελληνο-ελληνικό Λεξικό!!!
Για σκεφτείτε το...(homework)!
