Tuesday, November 17, 2009

ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΜΑΣ...

Ο καθένας, σήμερα, ζει το δικό του "Πολυτεχνείο" και το πιστεύω αυτό που γράφω. Τα συνθήματα που φωνάζουμε καθημερινά είναι "ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" και όλοι αυτοί οι "υπεύθυνοι - ανεύθυνοι" που μας κατακλίζουν, στέλνουν τα δικά τους τανκς, που μπορεί να είναι σε διαφορετική μορφή αλλά πονάνε εξίσου, για να γκρεμίσουν τα κάγκελα πάνω στα οποία κρέμονται τα όνειρά μας, τα δικαιώματά μας...όλη μας η ζωή!

Sunday, November 15, 2009

ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΑΞΗ, ΘΕΩΡΙΑ ΜΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ...

Μαζί με άλλους 170.000 εκπαιδευτικούς σε αυτή τη χώρα, προσπαθώ τα τελευταία τρία χρόνια να εισχωρήσω στον εκπαιδευτικό τομέα. Πρόθεσή μου δεν είναι να μπω ως "λαθρομετανάστης" σ' αυτήν την "γη της επαγγελίας", όπως την ονομάζουν κάποιοι εξαιτίας της δομής της, αλλά να μπω επειδή πραγματικά θα το αξίζω. Θα πάρω τα πράγματα από την αρχή για να ξετυλίξω αυτό το κουβάρι: το πρώτο βήμα ήταν να πάρω το πτυχίο μου όπως και έγινε το καλοκαίρι του 2004. Άλλοι πανηγύριζαν τους Ολυμπιακούς αγώνες στη χώρα μας και 'γώ πανηγύριζα την απόκτηση του πτυχίου Κοινωνιολογίας. Με την ολοκλήρωση των σπουδών μου είχα δύο επιλογές, ή να πάω στο στρατό ή να συνεχίσω με ένα μεταπτυχιακό. Το χαρτί αυτό μου λέγανε έμπειροι και ήδη διορισμένοι καθηγητές ότι θα με βοηθούσε πολύ και θα μου έδινε ένα μεγάλο μπόνους για τη συνέχεια. Μετά από συζητήσεις, σκέψεις και συμβουλές αποφάσισα πως η καλύτερη λύση για τη δεδομένη χρονική στιγμή ήταν να συνεχίσω τις σπουδές μου. Έτσι και έγινε, εγκατέλειψα προσωρινά το ζήτημα του στρατού και αφιερώθηκα στην ολοκλήρωση των μεταπτυχιακών μου σπουδών. Το χειμώνα του 2006 κατάφερα να ορκιστώ. Έλεγα ότι ίσως τελικά να άξιζε τον κόπο και ότι από δώ και πέρα η είσοδός μου στην εκπαίδευση ήταν κάτι δεδομένο. Βέβαια, δεν ήξερα ακόμα τι εστί Υπουργείο Παιδείας και θα κριθώ σήμερα από πολλούς ως ονειροπόλος και ρομαντικός (δεν θα έχουν και άδικο).
Ο στρατός ήταν ένα κομμάτι που έπρεπε να περάσω ούτως ή άλλως, οπότε αποφάσισα ότι όσο πιο γρήγορα τόσο καλύτερα. Το Φεβλάρη του 2006 απολύθηκα και είχα μπροστά μου σχεδόν έξι μήνες μέχρι την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Εννοείται πως μέχρι να έρθει το καλοκαίρι έκανα ότι δουλειά μπορείτε να φανταστείτε. Πάντα ετεροαπασχόληση. Άλλωστε η ειδικότητά μας έχει την τιμή να παρουσιάζει τα μεγαλύτερα ποσοστά ετεροαπασχόλησης στη χώρα μας! Το καλοκαίρι του '06 έστειλα για πρώτη φορά την αίτησή μου στη δευτεροβάθμια...ένιωσα όπως όλοι, ως πρόβατο στη σφαγή αλλά έλεγα ότι θα με βοηθήσει το μεταπτυχιακό. Μετά λύπης με ενημερώσανε ότι στον πίνακα διορισμού δεν μετράνε καθόλου οι μεταπτυχιακές σπουδές του καθενός, παρά μονάχα το κύριο πτυχίο! Αν και εφόσον είμαι επιτυχών στον ΑΣΕΠ τότε θα γίνει μια προσαύξηση λόγω μεταπτυχιακού! Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλι! Για να μη σας τα πολυλογώ μου είπανε ότι χωρίς προυπηρεσία δεν υπάρχει περίπτωση να διοριστώ. Με τον κρύο ιδρώτα που άρχιζε να με λούζει, έψαχνα να βρω τι άλλο μπορώ να κάνω παράλληλα για να πάρω έστω και ένα μόριο ώστε να αλλάξω πίνακα. Τελικά, μετά κόπων και βασάνων κατάφερα να μπω στα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας γειτονικής πόλης. Επί ένα χρόνο έγινα΄"ντελιβεράς γνώσεων", καθώς για να έχω ένα εισόδημα των 700 ευρώ το μήνα έπρεπε να τρέχω από την πρωινή δουλειά, στο ΣΔΕ, από το ΣΔΕ στο ΚΕΕ, από το ΚΕΕ στο ΙΕΚ και μετά έπρεπε να βρίσκω χρόνο και για μένα, για την κοπέλα μου, για τους φίλους μου, για την οικογένειά μου κοκ. Καταλαβαίνετε ότι ένιωθα σαν ρομποτάκι που το είχαν προγραμματίσει να κινείται συνεχώς για να σκέφτεται όσο το δυνατό λιγότερο. Πέρασε ένας χρόνος σαν αέρας και έφτασε η στιγμή που θα κατέθετα για δεύτερη συνεχή χρονιά την αίτησή μου στη δευτεροβάθμια. Πήγα, ομολογώ με περισσότερο θάρρος διότι πλέον είχα στα χέρια μου τα 1,9 μόρια από τα ΣΔΕ και θα άλλαζα πίνακα και θα διοριζόμουν επιτέλους (που να ήξερα ο καψερός)! Μέσα στο γραφείο με ρωτήσανε αν έχω παιδαγωγική κατάρτιση (!) για να συμπληρώσουν ή όχι το κουτάκι. Τους λέω δηλαδή; Αν είχατε στη σχολή σας παιδαγωγικά μαθήματα, μου λέει μία κυρία εκεί. Τους εξήγησα ότι κάναμε αρκετά παιδαγωγικά μαθήματα, αλλά δεν ήμουν σίγουρος αν έπρεπε να συμπληρωθεί το κουτάκι. Κοιτάξανε για λίγο τα επίσημα έγγραφά τους και μετά μου είπαν με λύπη ότι δεν μπορούν σύμφωνα με το πτυχίο να συμπληρώσουν το περιβόητο κουτάκι. Με λίγα λόγια μου εξήγησαν ότι χωρίς το χαρτί της ΑΣΠΑΙΤΕ (πρώην ΣΕΛΕΤΕ) δεν πρόκειται να διοριστώ. Φτού και από την αρχή λοιπόν. Μετά τη σφαλιάρα, σήκωσα τα μανίκια και έψαξα να βρω τι είναι αυτή η αναθεματισμένη ΑΣΠΑΙΤΕ και τα κατάφερα ακριβώς το ίδιο φθινόπωρο να περάσω ως φοιτητής στη συγκεκριμένη σχολή. Κωλόφαρδος μέχρι αηδίας καθώς αργότερα μέσα στη σχολή έμαθα ότι κάποιοι παλεύουν επί χρόνια να μπούνε! Παράλληλα με την ΑΣΠΑΙΤΕ αποφάσισα να παρακολουθήσω και ένα σεμινάριο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης. Το κόστος του σεμιναρίου άγγιξε για έξι μήνες (250 ώρες) τα 1500 ευρώ περίπου! Δεν πειράζει είπα από μέσα μου, ίσως να αξίζει τον κόπο. Μέχρι στιγμής ωστόσο νομίζω ότι ήταν χαμένα χρήματα και χρόνος. Τέλος πάντων με το πτυχίο της ΑΣΠΑΙΤΕ πέρασα την πόρτα της δευτεροβάθμιας για τρίτη χρονιά πριν από 4 μήνες περίπου, όπως και πολλοί από εσάς που διαβάζετε τώρα το συγκεκριμένο άρθρο. Η αλήθεια είναι πως πήγα πιο υποψιασμένος από τις άλλες φορές. Σκεφτόμουνα ότι δεν μπορεί, κάτι θα βρούνε ότι δεν έχω και άντε πάλι από την αρχή. Δεν είχα άδικο. Η ΑΣΠΑΙΤΕ μπορεί να μου έδωσε μία καλύτερη θέση στον πίνακα αλλά το αποτέλεσμα ίδιο και απαράλλαχτο. Δεν ήμουν ούτε τόσο κοντά ώστε να μπω έστω ως αναπληρωτής, αλλά και ούτε τόσο μακριά ώστε να εγκαταλείψω μια για πάντα τον χώρο αυτό. Φέτος σε μια γενναιόδωρη απόφαση της κυβέρνησης διορίσανε 4 άτομα από τον ενιαίο πίνακα διορισμών, 6 άτομα από τον ΑΣΕΠ και 8 πολύτεκνους! Μιλάμε για τρομερά ποσοστά που είναι αδιανόητο να τα συλλάβει ανθρώπινος νους! Ξεφτίλα! Αν με πιάνατε από τη μύτη θα έσκαγα διότι έβλεπα ότι έφτανα μέχρι τη βρύση αλλά ποτέ δεν ξεδιψούσα. Το καλοκαίρι ένας γνωστός μου με συμβούλεψε να κάνω τα χαρτιά μου για τα ειδικά σχολεία, όμως η γραμματεία της δευτεροβάθμιας με ενημέρωσε ότι δεν είχα το δικαίωμα να καταθέσω την αίτηση επειδή δεν είχα το χαρτί από το σεμινάριο της ειδικής αγωγής. Έτσι, φέτος πλήρωσα άλλα 2000 ευρώ για να μπορέσω να παρακολουθήσω το συγκεκριμένο σεμινάριο και να είμαι σε θέση να καταθέσω του χρόνου την αίτησή μου για αυτά τα σχολεία. Το ξέρω ότι η ειδικότητα στην οποία ανήκω έχει μεγάλο πρόβλημα όσον αφορά την επαγγελματική αποκατάσταση των μελών της, αλλά ειλικρινά αυτό το πράγμα που συμβαίνει είναι απίστευτο. Στον κλάδο μας δεν έχουμε ωρομισθίους, έχουμε ελάχιστους αναπληρωτές, ακόμα λιγότερους διορισμένους (διότι τα μαθήματά μας τα πραγματοποιούν Φιλόλογοι, Γυμναστές, Ιστορικοί, Δικηγόροι, και ένα σωρό άλλοι άνθρωποι που δεν έχουν καμία σχέση με το γνωστικό αντικείμενο), ενώ επίσης δεν μπορούμε να κάνουμε τα χαρτιά μας στην ολοήμερα και στην πρόσθετη διδασκαλία γιατί απλά δεν συμπληρώνονται άτομα για να γίνουν τμήματα (και εδώ που τα λέμε ποιο παιδί θα κάνει συμπλήρωμα στο μάθημα την κοινωνικής και πολιτικής αγωγής;)! Για να δουλέψουμε φυσικά σε κάποιο φροντιστήριο ούτε λόγος. Σκέφτομαι, λοιπόν, ή να καταθέσω πρόταση για διδακτορικό ή να δώσω κατατακτήριες για να μπω στην παιδαγωγική ακαδημία ή να σταματήσω εντελώς αυτό το θέατρο του παραλόγου και να στραφώ προς τον ιδιωτικό τομέα. Ξέρω όμως ότι αν κάνω το τρίτο, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να γυρίσω πίσω, διότι αν χάσω ένα χρόνο αυτή τη στιγμή, θα βρεθούν στον πίνακα αρκετοί πάνω από μένα, οπότε είναι δίκοπο μαχαίρι. Αυτή τη στιγμή παίρνω περίπου 100 ευρώ το μήνα από κάποια μαθήματα που κάνω στα ΙΕΚ (άγνωστο βέβαια πότε θα τα πάρω στα χέρια μου) για να μη χάσω την επαφή μου με το γνωστικό αντικείμενο και το κομμάτι της διδασκαλίας. Όταν, λοιπόν, ακούω για stage με 400 ευρώ το μήνα με πιάνουν τα γέλια. Υπάρχουν και χειρότερα! Αυτό να θυμούνται αυτοί οι άνθρωποι. Πριν λίγη ώρα διάβασα στο www.epirusgate.blogspot.com το παρακάτω κείμενο και αναθεώρησα αρκετά, αφού πρώτα ένιωσα για ακόμα μία φορά ηλίθιος :
"Μόνο όσοι δάσκαλοι και νηπιαγωγοί θα λαμβάνουν μέρος στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ εκπαιδευτικών και φυσικά καταφέρουν να περάσουν σε αυτόν θα μπορούν από τον προσεχή Σεπτέμβριο να διορίζονται στη δημόσια πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι παύει να υφίσταται ο απρόσκοπτος και άνευ όρων διορισμός τους αμέσως μετά τη λήψη του πτυχίου τους, όπως γίνεται εδώ και χρόνια, όπου στην κυριολεξία οι ενεργοί δάσκαλοι αποτελούν είδος προς εξαφάνιση! Πλέον, όσοι δεν καταφέρουν να περάσουν στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ (και θα είναι πολλοί) θα παραμένουν άνεργοι, αφού δε θα έχουν το δικαίωμα να προσλαμβάνονται, ούτε ως ωρομίσθιοι ή αναπληρωτές, μιας και οι σχετικοί πίνακες από το προσεχές καλοκαίρι καταργούνται. Ίσα βάρκα-ίσα πανιά δηλαδή με τις στρατιές των αδιορίστων καθηγητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ταυτόχρονα, στο "βρόντο" πάνε και τα σεμινάρια Ειδικής Αγωγής, αφού καταργούνται και αυτοί οι πίνακες διορισμού και πλέον οι άνεργοι "κλαίνε" τα χρήματά τους, αφού από εδώ και πέρα η χρηστικότητα αυτής της μετεκπαίδευσης θα αφορά μόνο όσους πετύχουν στο ΑΣΕΠ. Γι αυτό συνάδελφοι μη "σκοτώνεστε" πια για τις κατατακτήριες στο Παιδαγωγικό αλλά ξεκινήστε διάβασμα ενόψει του νέου ΑΣΕΠ. Όσοι αντέχετε. Για τους άλλους πάπαλα, όνειρο ήταν και πάει!"
Αυτό ήταν το κείμενο, τα σχόλια δικά σας γιατί εγώ κουράστηκα....