Wednesday, May 7, 2008

...ΤΟΤΕ ΑΝΤΙ ΝΑ ΣΩΣΕΙΣ ΜΙΑ ΖΩΗ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΗ ΣΤΕΡΗΣΕΙΣ!!!


Όλοι λένε ότι η αιμοδοσία είναι το πιο απλό πράγμα και ότι το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να «χαρίσεις» 10 λεπτά από το χρόνο σου. Ε, λοιπόν, διαφωνώ διότι η διαδικασία της αιμοδοσίας είναι πολύ σημαντική και ως τέτοια θα πρέπει να λαμβάνεται με πολύ υπεύθυνο και σοβαρό τρόπο. Είναι μία διαδικασία, η οποία αν δεν τηρηθεί κατά γράμμα, τότε αντί να σώσεις μια ζωή, μπορεί να τη στερήσεις! Στο Ελλαδιστάν, δυστυχώς, οτιδήποτε προσπαθεί να εφαρμοστεί, κάπου στην πορεία χάνει το στόχο του. Μην νομίζετε ότι τα λάθη (ζωής) στην εθελοντική αιμοδοσία είναι λίγα (στην Ελλάδα έχουν παρατηρηθεί ουκ ολίγες φορές μολύνσεις και επιπλοκές, κυρίως από αμέλεια, αδιαφορία ή έλλειψη γνώσης της σωστής διαδικασίας και ειδικά της προετοιμασίας).

Ας ξεκινήσουμε από την ενημέρωση που είναι και η πιο σημαντική. Το ξέρατε εσείς ότι αν έχεις τρυπήσει το αυτί σου δεν μπορείς να δώσεις αίμα για διάστημα που αγγίζει τους 6 μήνες (νομίζω); Εσείς μπορεί να το ξέρετε, όμως πιστεύετε ότι το ξέρουν οι περισσότεροι; Τέτοιες σημαντικές προϋποθέσεις ισχύουν και για κάποιο πρόσφατο tattoo που πιθανόν να έχουμε κάνει, για θεραπεία με αντιβίωση, για κάποια εργασία στα δόντια και ένα σωρό άλλα πράγματα. Για το καθένα φυσικά απαιτείται και ο ανάλογος χρόνος αναμονής για να δώσεις αίμα. Βλέπουμε συχνά αφίσες για επικείμενες εκδηλώσεις εθελοντικής αιμοδοσίας αλλά πουθενά δεν αναγράφονται οι όροι και οι προϋποθέσεις συμμετοχής. Και μη μου πείτε ότι θα υπάρχει εκεί συνεργείο που θα ενημερώνει τον κόσμο που επιθυμεί να δώσει αίμα, γιατί το μόνο που γίνεται (όχι πάντα αλλά τις περισσότερες φορές) είναι να σου δίνουν ένα ερωτηματολόγιο και να σου μετράν την πίεση. Στο ερωτηματολόγιο γίνεται σφαγή γιατί εκεί μας πιάνει ο κλασικός ωχαδερφισμός μας. Διαβάζουμε την ερώτηση αν έχουμε πάρει παυσίπονο τις τελευταίες μέρες και ενώ μπορεί την ίδια μέρα να έχουμε πάρει για παράδειγμα Depon λέμε την ατάκα «έλα μωρέ τώρα, σιγά το Depon, τι πειράζει;» και φυσικά σημειώνουμε αρνητικά στο χαρτί!!! Αυτή είναι η ιδιοσυγκρασία του Έλληνα, δεν αλλάζει και δεν διαμορφώνει εύκολα συνείδηση! Και συνείδηση της χρησιμότητας του αίματος, δυστυχώς, αποκτά μόνο όταν θα βρεθεί ο ίδιος ή κάποιο συγγενικό/φιλικό πρόσωπο σε άμεση ανάγκη. Μόνο τότε θα τρέξει και θα δώσει αίμα. Μέχρι τότε όμως μπαίνουμε όλοι μαζί στη λογική ότι θα είμαστε μια ζωή αρτιμελείς, υγιείς και ότι όλα θα συμβούν μόνο μέχρι τη διπλανή πόρτα και ποτέ στη δική μας. Σκεφτείτε μόνο πόσες φορές παρκάρουμε σε αναπηρικές θέσεις για parking, με τη λογική ότι όσο ζούμε ποτέ δεν θα αποκτήσουμε το «προνόμιο» να καθίσουμε σε αναπηρική καρέκλα. Ενώ πάνω στα πακέτα τσιγάρων αναγράφεται με σαφήνεια ότι το κάπνισμα σκοτώνει, ενώ έχουμε χάσει σχεδόν όλοι μας συγγενή ή φίλο από καρκίνο στα πνευμόνια, εμείς συνεχίζουμε ατάραχοι να καπνίζουμε γιατί νομίζουμε ότι είμαστε άτρωτοι και κατά έναν περίεργο τρόπο φοράμε την μαγική μπέρτα που μας κάνει αόρατους στην αρρώστια. Όλα αυτά βέβαια μέχρι ο ιός, ο οποιοσδήποτε ιός, να λύσει αυτά τα μάγια!

Έπειτα, ο Έλληνας έχει μάθει όταν δίνει κάτι να παίρνει και αντάλλαγμα. Είναι έτσι φτιαγμένο το DNA του. Του ζητάς κάτι, ακόμα και το πιο απλό και σου απαντάει «κι εγώ τι θα κερδίσω;». Ίσως, λοιπόν, και στην αιμοδοσία να χρειάζεται ένα κίνητρο (π.χ. κάποιες μέρες άδειας από τη δουλειά). Μα θα μου πείτε ότι έτσι καταρρίπτεται η έννοια του «εθελοντισμού» και θα έχετε δίκιο, αλλά είπαμε ότι θα πρέπει με οποιονδήποτε τρόπο να ταρακουνήσουμε τον κόσμο και να τονίσουμε την ανάγκη που έχει η χώρα μας για αίμα. Στο στρατό, κάθε χρόνο, συγκεντρώνονται ικανοποιητικές ποσότητες αίματος (ίσως είναι από τις μοναδικές φορές που ο στρατός επιτελεί κοινωνικό έργο) και δεν είναι τυχαίο ότι εκεί οι δότες/φαντάροι επιβραβεύονται με τιμητική άδεια από την εκάστοτε μονάδα. Πιστέψτε με είναι ένας πολύ καλός λόγος για να δώσεις αίμα!

Γι’ αυτό σας λέω, ότι στη χώρα που ζούμε ακόμα και τα πιο απλά και αυτονόητα πράγματα γίνονται περίπλοκα. Η προσέγγιση είναι το παν και οι νέοι άνθρωποι έχουν…έχουμε τη δύναμη και τη θέληση να κάνουμε πολλά…

Saturday, May 3, 2008

ΕΠ...ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!

Χρόνια πολλά σε όλους...ή αν προτιμάτε λίγα και καλά! Τώρα, αν είναι πολλά και καλά, τόσο το καλύτερο! Είχαμε δεν είχαμε τα καταφέραμε...Τον αναστήσαμε και φέτος...και από Δευτέρα κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Ξανά στον καθημερινό μας αγώνα μπας και του χρόνου τέτοια περίοδο γιορτάσουμε τη δική μας "ανάσταση"! Καλό κουράγιο σε όλους μας αδέλφια...Α και για να μην το ξεχάσω, να θυμάστε ότι αν δεν σπάσετε αυγά (οχι πασχαλιάτικα) ομελέτα δεν γίνεται ------->