Sunday, November 25, 2007

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ...

0ι αναταράξεις του αεροπλάνου συνοδευόντουσαν από τις αναταράξεις του μυαλού του. Τα κενά αέρος δεν ήταν αρκετά για να βυθίσουν στο σκοτάδι τις σκέψεις του. Τη μία σκεφτόταν την Νάντια, μετά έφερνε στο νου του την Μargrit, περνώντας ενδιάμεσα από σκέψεις για τον εαυτό του, για το ποιος είναι και προς τα που τον οδηγεί το μέλλον.
-"Όχι, αποκλείεται...", φώναξε τόσο δυνατά ώστε όλοι οι επιβάτες του AirBus τον κοίταξαν παράξενα.
-"Θέλετε κάτι κυριέ μου;" Τον ρώτησε η αεροσυνοδός.
Ο Στέφανος ανασήκωσε τους ώμους του. Κοίταξε απ' το παράθυρο και χάθηκε στο βαθύ πορτοκαλί ντεκολτέ του ήλιου που σιγά σιγά παραχωρούσε ευγενικά τη θέση του στο χλωμό φεγγάρι. Όποιος έχει πετάξει νωρίς το πρωί ή αργά το σούρουπο, μόνο αυτός μπορεί να καταλάβει.
-"Τι έγινε φίλε, εσύ έχεις ιδρώσει. Είσαι καλά;" ρώτησε ο Βασίλης που τον συνόδευε στο συγκεκριμένο ταξίδι. Ο Βασίλης γνώριζε από πολύ μικρό τον Στέφανο, καθώς ζούσαν στην ίδια γειτονιά. Η μοίρα, πέρα από καλούς φίλους, τους έφερε να δουλεύουν και στην ίδια επιχείρηση. Ήξερε τα πάντα για τον Στέφανο, την περιπέτειά του με την Νάντια και σίγουρα είχε ανακουφιστεί αρκετά όταν τον είδε να ερωτεύεται και να γεύεται ξανά τις χαρές της ζωής με την Margrit. Πολλές φορές μονολογούσε:"ευλογημένο να 'ναι αυτό το κορίτσι, τον έσωσε από βέβαιη ψυχολογική αυτοκτονία".
**περισσότερα αποσπάσματα:
http://whiteprophecy.blogspot.com/2007/06/blog-post_07.html