Sunday, October 18, 2009

Η ΑΨΥΧΟΛΑΤΡΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ!

Με το παρακάτω κείμενο τοποθετώ συνειδητά μία "βόμβα" στα θεμέλια της φιλοσοφικής σκέψης:
Η αγάπη και ο έρωτας είναι δύο αγαθά τα οποία για να καλλιεργηθούν και να ευδοκιμήσουν χρειάζονται το λίπασμα που ονομάζεται ανιδιοτέλεια. Για μένα (όπως και για αρκετό κόσμο) ανιδιοτέλεια είναι όταν φροντίζεις για κάτι, χωρίς ουσιαστικά να περιμένεις ανταλλάγματα. Αν σκεφτούμε όμως ότι ο έρωτας και η αγάπη θεωρούνται κατ' εξοχήν ανθρώπινα χαρακτηριστικά, σε συνάρτηση με την αδύναμη φύση του ανθρώπου, τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι η ανιδιοτέλεια πάει περίπατο! Ρίξτε μια γρήγορη διερευνητική ματιά γύρω σας, στο σπίτι, στο γραφείο, στη σχέση και πείτε μου αν αυτό που βλέπετε λέγεται ανιδιοτέλεια ή άκρατος ατομικισμός. Ζούμε σε μία κοινωνία όπου κυριαρχεί η ιδιωτικοποίηση της νεωτερικής δημοκρατίας και το μόνιμο σύνθημα στο στόμα όλων είναι ότι το "δίκαιο είναι ο νόμος ο δικός μου"! Θα μου μιλήσουν κάποιοι για ιδανικές καταστάσεις και για σχέσεις βουτηγμένες στην ανιδιοτέλεια. Εγώ θα μιλήσω για ανθρώπινες σχέσεις που όντως είναι βουτηγμένες στην ανιδιοτέλεια, μάλιστα τόσο βαθιά που πνίγονται σ΄αυτήν την ψευδαίσθηση. Μπορεί να βροντοφωνάζουμε πολλές φορές ότι είμαστε ανιδιοτελείς, ωστόσο στο πίσω μέρος του μυαλού μας, εκεί βαθιά, φωλιάζει πάντα η προσδοκία για ανταπόκριση. Μία ανταπόκριση που ουσιαστικά είναι η ταφόπλακα της ανιδιοτέλειας.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι ο έρωτας και η αγάπη δεν μπορεί να αναπτυχθεί ανάμεσα σε έμψυχα όντα. Ως εκ τούτου πιστεύω ότι τα δύο αυτά συναισθήματα εκδηλώνονται από ένα έμψυχο ον προς ένα άψυχο αντικείμενο. Ένα άψυχο αντικείμενο από το οποίο δεν προσδοκάς απολύτως τίποτα! Για παράδειγμα, σκεφτείτε μία φωτογραφία σε ένα κάδρο, ένα σπίτι, ένα άρωμα κ.ο.κ. Ένα τραγούδι είναι ικανό να μας κάνει να πλημμυρίσουμε από συναισθήματα ερωτικά, χωρίς να προσδοκά τίποτα από εμάς. Τα χρώματα και οι μυρωδιές του χωριού είναι σε θέση να μας φτιάξουν τη διάθεση και να αντιμετωπίζουμε διαφορετικά τη ζωή. Τι περιμένετε και τι προσδοκάτε από ένα ηλιοβασίλεμα? Τι προσδοκά ένα ηλιοβασίλεμα από εσάς? Ακριβώς, τίποτα! Γι' αυτό και μπορεί να υπάρξει ανιδιοτέλεια.
Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ως υγιές φαινόμενο τον έρωτα και την αγάπη μεταξύ δύο ανθρώπων, επειδή έτσι το μάθανε από μικροί. Ποτέ δεν αναζητήσανε τι είναι αυτό που αναπτύσσεται μεταξύ των έμψυχων όντων και αν όντως λέγεται "έρωτας ή αγάπη". Δεν απορρίπτω τα συγκεκριμένα συναισθήματα και τονίζω ότι δέχομαι την ενέργεια που εκδηλώνεται ανάμεσα στους ανθρώπους. Αμφισβητώ όμως τις λέξεις με τις οποίες χαρακτηρίζουμε τη συγκεκριμένη ενέργεια, διότι τον έρωτα και την αγάπη την ταυτίζω με τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον άνθρωπο και στο εκάστοτε αντικείμενο.
Φανταστείτε δύο μαγνήτες που έρχονται σε επαφή. Όταν οι δύο πόλοι είναι θετικοί ή αρνητικοί και πλησιάζουν τότε απωθούν ο ένας τον άλλον. Όταν όμως είναι ο ένας θετικός και ο άλλος αρνητικός τότε έλκονται. Τώρα τοποθετείστε στην πρώτη περίπτωση δύο έμψυχα όντα και θα δείτε ότι απωθεί το ένα το άλλο, είτε νιώθοντας και τα δύο ανιδιοτέλεια (αν και εφόσον ισχυριστούμε, υποθετικά πάντα, ότι υπάρχει τελικά ανιδιοτελής αγάπη), είτε κανένα από τα δύο! Όταν όμως τοποθετήσετε από την μία πλευρά έναν άνθρωπο και από την άλλη ένα άψυχο αντικείμενο, τότε και μόνο τότε θα δείτε τους πόλους των δύο μαγνητών να έλκονται και να δημιουργείται η έννοια της "αγάπης"! Τότε και μόνο τότε υπάρχει πραγματική ανιδιοτέλεια, τουλάχιστον από τη μία πλευρά, αν όχι και από τις δύο.