Σήμερα το πρωί, κατέβηκα από το γραφείο στην κουζίνα για να φτιάξω έναν καφέ. Εκεί συνάντησα την κυρία που δουλεύει ως καθαρίστρια στο κτήριο και έγινε η εξής συζήτηση:
-Καλημέρα.
-Καλημέρα.
-Τι κάνετε;
-Καλά.
-Εντάξει τώρα…το «καλά» είναι μια έκφραση που τη λέμε συνέχεια για να βγούμε από τη δύσκολη θέση. Έμαθα ότι έσπασες το πόδι σου. Τώρα είσαι καλύτερα;
-Ναι όντως έσπασα το πόδι μου πριν λίγους μήνες και τώρα δυσκολεύομαι αρκετά στο περπάτημα και κυρίως όταν ανεβοκατεβαίνω σκαλοπάτια.
-Περαστικά και ελπίζω να αναρρώσετε πλήρως.
-Ευχαριστώ αλλά σε αυτή την ηλικία δύσκολα να επανέλθω όπως ήμουν πριν.
-Μα τι λέτε τώρα; Είστε πολύ νέα ακόμα για να λέτε τέτοια πράγματα.
-Εσείς είστε μια χαρά. Εμείς όσο μεγαλώνουμε, αυξάνονται και τα προβλήματά μας, όχι μόνο τα σωματικά.
-Γιατί το λέτε αυτό; Έχουμε κι εμείς τα δικά μας προβλήματα.
-Τραγουδάς στο μπάνιο;
-Παρακαλώ;
-Τραγουδάς στο μπάνιο;
-Δεν ξέρω…γιατί;
-Όταν ήμουν νεαρή τραγουδούσα συνεχώς στο μπάνιο και ήμουν ευτυχισμένη. Τώρα όταν κάνω μπάνιο δεν έχω χρόνο για τραγούδι γιατί σκέφτομαι τα προβλήματα που έχω. Γι’ αυτό σε ρωτάω…ΤΡΑΓΟΥΔΑΣ;
Πάγωσα…δεν ξέρω…ψέλλισα και ανέβηκα προς το γραφείο. Σκέφτηκα αρκετή ώρα για να μπορέσω να θυμηθώ αν τραγουδάω στο μπάνιο. Δεν τα κατάφερα…ο λόγος είναι προφανής! Η ειλικρίνεια και τα απλά λόγια της γυναίκας με έφεραν αντιμέτωπο με την σκληρή πραγματικότητα.
ΕΣΕΙΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΤΕ ΣΤΟ ΜΠΑΝΙΟ;
