Στο check in της Ζυρίχης θυμήθηκα την Α. που κάθε φορά στο τηλέφων
ο με αποκαλεί "ανάποδο χρόνο"! Κάπως έτσι αισθάνθηκα στην αίθουσα αναμονής, λίγα λεπτά πριν επιβιβαστώ στο αεροπλάνο για Στοκχόλμη. Σχεδόν όλος ο κόσμος επιλέγει μεσογειακές περιοχές για τις καλοκαιρινές του διακοπές, με συντροφιά τον ήλιο και τη θάλασσα. Η παρέα όμως φέτος επέλεξε μία από τις σκανδιναβικές χώρες. Η Σουηδία πάντα με εξίταρε ως κράτος με ένα από τα καλύτερα κοινωνικά συστήματα και να που μου δόθηκε επιτέλους η δυνατότητα να την δώ από κοντά.
ο με αποκαλεί "ανάποδο χρόνο"! Κάπως έτσι αισθάνθηκα στην αίθουσα αναμονής, λίγα λεπτά πριν επιβιβαστώ στο αεροπλάνο για Στοκχόλμη. Σχεδόν όλος ο κόσμος επιλέγει μεσογειακές περιοχές για τις καλοκαιρινές του διακοπές, με συντροφιά τον ήλιο και τη θάλασσα. Η παρέα όμως φέτος επέλεξε μία από τις σκανδιναβικές χώρες. Η Σουηδία πάντα με εξίταρε ως κράτος με ένα από τα καλύτερα κοινωνικά συστήματα και να που μου δόθηκε επιτέλους η δυνατότητα να την δώ από κοντά.
Παρ
' όλο που ξεκινήσαμε από την Ελλάδα με 34 βαθμούς κελσίου και φυσικά κοντομάνικο, βρεθήκαμε μέσα σε 4 ώρες στους 10 βαθμούς και με απαραίτητα αξεσουάρ την ζακέτα και την ομπρέλα. Η βροχή έπεφτε ασταμάτητα, όμως οι άνθρωποι εδώ φέρονται με φυσικότητα, λες και είναι από χρόνια έτοιμοι σε τέτοιες συνθήκες! Ευχάριστη έκπληξη τα μικρά παιδάκια, που αντί οι γονείς να τα κλείνουν σπίτι για ν
α μη βραχούν και "λιώσουν", τα φορούν την αδιάβροχη στολή του σκι (για να είναι από μέσα στεγνά) και τα αφήνουν να τσαλαβουτάνε και να παίζουν ασταμάτητα με το νερό. Αντίκριζες στο βλέμμα τους μία αίσθηση ελευθερίας, που αγκάλιαζε τη φύση με αγάπη και αθωότητα, μακριά από τη σοβαρότητα και τη σοβαροφάνεια που τις περισσότερες φορές μας οδηγεί στο να χάνουμε μικρές μα τόσο σημαντικές στιγμές της ζωής μας.
' όλο που ξεκινήσαμε από την Ελλάδα με 34 βαθμούς κελσίου και φυσικά κοντομάνικο, βρεθήκαμε μέσα σε 4 ώρες στους 10 βαθμούς και με απαραίτητα αξεσουάρ την ζακέτα και την ομπρέλα. Η βροχή έπεφτε ασταμάτητα, όμως οι άνθρωποι εδώ φέρονται με φυσικότητα, λες και είναι από χρόνια έτοιμοι σε τέτοιες συνθήκες! Ευχάριστη έκπληξη τα μικρά παιδάκια, που αντί οι γονείς να τα κλείνουν σπίτι για ν
α μη βραχούν και "λιώσουν", τα φορούν την αδιάβροχη στολή του σκι (για να είναι από μέσα στεγνά) και τα αφήνουν να τσαλαβουτάνε και να παίζουν ασταμάτητα με το νερό. Αντίκριζες στο βλέμμα τους μία αίσθηση ελευθερίας, που αγκάλιαζε τη φύση με αγάπη και αθωότητα, μακριά από τη σοβαρότητα και τη σοβαροφάνεια που τις περισσότερες φορές μας οδηγεί στο να χάνουμε μικρές μα τόσο σημαντικές στιγμές της ζωής μας.Λίγο οι πτήσεις και πολύ περισσότερο οι εικόνες της πρωτεύουσας που περνάνε ασταμάτητα σαν κινη
ματογραφικό καρέ μπροστά από τα μάτια μου, με κάνουν να χάσω την αίσθηση του χρόνου. Δεν πιστεύω στα μάτια μου όταν βλέπω το ρολόι του μετρό να δείχνει μόλις 11 το πρωί. Αν με ρωτούσες δευτερόλεπτα πριν θα σου απαντούσα με περίσσια βεβαιότητα ό
τι η ώρα είναι 7 το απόγευμα! Βέβαια για τους Σουηδούς το πρωί, το απόγευμα και το βράδυ είναι έννοιες σχετικές, καθώς αυτή την περίοδο ο ήλιος ανατείλει στις 3 τα ξημερώματα και δύει στις 11 το βράδυ. Το απόλυτο (σχετικό και αυτό) σκοτάδι δηλαδή απλώνεται στην πόλη μόνο για 3 με 4 ώρες! Περίεργη αίσθηση για το βιολογικό μας ρολόι αλλά θα έλεγα μέχρι στιγμής αντιμετωπίσιμη.
ματογραφικό καρέ μπροστά από τα μάτια μου, με κάνουν να χάσω την αίσθηση του χρόνου. Δεν πιστεύω στα μάτια μου όταν βλέπω το ρολόι του μετρό να δείχνει μόλις 11 το πρωί. Αν με ρωτούσες δευτερόλεπτα πριν θα σου απαντούσα με περίσσια βεβαιότητα ό
τι η ώρα είναι 7 το απόγευμα! Βέβαια για τους Σουηδούς το πρωί, το απόγευμα και το βράδυ είναι έννοιες σχετικές, καθώς αυτή την περίοδο ο ήλιος ανατείλει στις 3 τα ξημερώματα και δύει στις 11 το βράδυ. Το απόλυτο (σχετικό και αυτό) σκοτάδι δηλαδή απλώνεται στην πόλη μόνο για 3 με 4 ώρες! Περίεργη αίσθηση για το βιολογικό μας ρολόι αλλά θα έλεγα μέχρι στιγμής αντιμετωπίσιμη.Πέμπτη βράδυ και η Στοκχόλμη κινείται σε χαλαρούς ρυθμούς. Οι περισσότεροι στα μαγαζιά είναι άλλης εθνικότητας, κυρίως τουρίστες και φοιτητές. Οι Σουηδοί άλλωστε περιμένουν την Παρασκευή και το Σάββατο για να βγουν και να ξεφύγουν από την καθημερινότητά τους. Το τελευταίο δρομολόγιο του μετρό στις 12:40 βρίσκει μια παρέα 4 Ελλήνων να κατευθύνονται προς τις φοιτητικές εστίες. Θα προλάβουν μέχρι τις 4 τα ξημερώματα να φάνε, να πιούνε, να συζητήσουν, να τσακωθούν και να ξαναμωνιάσουν. Γι' αυτό άλλωστε δεν είναι οι φίλοι;
"...βρήκα δυό μάτια να αγαπώ, παρέα για να πίνω, φίλους για να τσακώνομαι και ότι έχω να τους δίνω..." (Μίλτος Πασχαλίδης)
Το "ξημερώσαμε" και σήμερα...
