Thursday, April 26, 2007

Η ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΠΑΤΡΙΔΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ...

Έκλεισα ένα χρόνο μακριά από το Πανεπιστήμιο και κατ' επέκταση μακριά από το νησί που στέγασε τις φοιτητικές τρέλες και τα όνειρά μου. Η πόρτα της γκαρσονιέρας που νοίκιαζα οφείλω να ομολογήσω ότι έκλεισε κάπως βίαια, τόσο που φορτωμένος με βαλίτσες πράγματα, ρούχα και αναμνήσεις, δεν πρόλαβα καν να ρίξω πίσω μου μια τελευταία νοσταλγική ματιά.
Αιτία αυτού του ξεριζωμού στάθηκε η αποφράδα μέρα που έφτασε στο πατρικό σπίτι το χαρτί της κατάταξής μου στην μαμά πατρίδα. Ήταν βλέπετε η σειρά μου να γίνω "άντρας". Και αν αναρωτιέστε γιατί από τον Μάιο του 2006 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2007 δεν τόλμησε να πατήσει κανένας εχθρός τα πάτρια εδάφη μας και κατ' επέκταση εσείς κοιμόσασταν ασφαλείς και ήσυχοι, ήταν διότι υπηρετούσα εγώ στα σύνορα!!! Ο στρατός είναι μεγάλο κεφάλαιο για τους άντρες, τόσο για τις μαλακίες που ζεις εκεί μέσα όσο και για το απόλυτο χάσιμο πολύτιμου χρόνου από την ήδη μικρή ζωή. Τέσπα, τον Ε.Σ. θα τον κουβεντιάσουμε κάποια άλλη στιγμή.
Σας έλεγα, λοιπόν, για το άδοξο φινάλε της ζωής μου στο νησί και για το πόσο μου λείπει όλη αυτή η φοιτητοκατάσταση. Αφορμή του άρθρου στάθηκαν τρία μηνύματα που δέχτηκα στο κινητό μου την βδομάδα αυτή από κολλητούς μου φίλους, διασκορπισμένους σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Ήταν μια έκρηξη νοσταλγίας του παρελθόντος. Είναι φαίνεται και η άνοιξη που δίνει τροφή σε αναμνήσεις, εικόνες και μυρωδιές παρέας. Λίγο ούζο, μερικά παγάκια, ο καπνός για τα στριφτά τσιγάρα, μερικά τραγούδια του Σωκράτη Μάλαμα, αρκετή αμπελοφιλοσοφία και σταματάς το χρόνο ψάχνοντας για λιμάνι...("το λιμάνι είναι ξένο και το σπίτι που μένω νοικιασμένο για χρόνια και γω νόμιζα αιώνια")!
Ψεύτης, όποιος σας πει ότι δεν νοσταλγεί.
Ψεύτης και αυτός που λέει ότι δεν έχει αναμνήσεις.
Το βράδυ όλα γίνονται πιο δύσκολα υποστηρίζουν πολλοί. Τσατίζομαι όταν πρέπει να συμφωνήσω με κάποια κοινότυπα που λέγονται κατά καιρούς, αλλά τουλάχιστον στο συγκεκριμένο δεν χωράει αμφιβολία. Μόλις πέσει το σκοτάδι κοιμάται η σκέψη και ξυπνάνε οι αναμνήσεις σαν φαντάσματα έτοιμα να "στοιχειώσουν" τα όνειρά σου!
Η φιλία είναι από τα σημαντικότερα αγαθά του ανθρώπου. Οι φίλοι είναι λίγοι και καλοί. Είναι πάντα εκεί όταν τους χρειάζεσαι, στις καλές και στις κακές στιγμές. Ο Πασχαλίδης λέει: "Βρήκα δυο μάτια ν' αγαπώ, παρέα για να πίνω, φίλους για να τσακώνομαι και ότι έχω να τους δίνω".
Κάθε βράδυ έρχεται στο μυαλό μου η ίδια εικόνα, ένα νησί και μερικοί τύποι που μοιράζονταν αλκοόλ, μουσική, 2 οργανάκια, την ίδια τους τη ζωή δηλαδή...
Δεν σας ξεχνάω ποτέ ότι και αν γίνει! Γρήγορη αντάμωση...

Saturday, April 21, 2007

Ελληνο-ελληνικό Λεξικό!!!

Στο post με τίτλο "Ιστορίες πίσω από το ταμείο" σας είχα πει ότι εργάζομαι προσωρινά (δεν υπάρχει κάτι πιο μόνιμο από το προσωρινό!) σε ένα βιβλιοπωλείο, κάτι που μου δίνει τη δυνατότητα να έρχομαι καθημερινά σε επαφή με πολλά άτομα όλων των ηλικιών, όλων των τάξεων και μορφωτικών επιπέδων. Πραγματικά πρόκειται για μια μοναδική εμπειρία που με έχει φέρει αντιμέτωπο με πολλά περιστατικά και αμέτρητες σκέψεις. Σας υποσχέθηκα να μεταφέρω τις καλύτερες ιστορίες, αστείες και σοβαρές, έτσι όπως αυτές εξελίσσονται καθημερινά μέσα στο χώρο του βιβλιοπωλείου. Ελάτε, λοιπόν, να ξεκινήσουμε την βόλτα μας με το περιστατικό που έγινε χθές:

...Ώρα 11:25 στο βιβλιοπωλείο μπαίνει μια πελάτισσα γύρω στα 40 και...
- Καλημέρα σας.
- Καλημέρα.
- Πώς μπορώ να σας εξυπηρετήσω;
- Ε, να θα ήθελα ένα Ελληνο-ρωσικό λεξικό, αλλά που να μην περιέχει μόνο λέξεις αλλά και ολόκληρες φράσεις.
- Α μάλιστα, κατάλαβα και νομίζω ότι έχουμε αυτό που ψάχνετε. Μια στιγμή να σας το φέρω... Ορίστε, από αυτό εδώ είναι και περιέχει ελληνορωσικούς διαλόγους.
- Ευχαριστώ πολύ. Είναι ακριβώς αυτό που ήθελα.
- Μαθαίνετε Ρωσικά;
- Όχι, απλά μετακόμισε πριν λίγο καιρό στο διπλανό διαμέρισμα μία κυρία από τη Ρωσία, η οποία δυστυχώς δεν ξέρει σχεδόν καθόλου ελληνικά. Έτσι, αποφάσισα να μάθω εγώ λίγα Ρωσικά για να μπορούμε να κουβεντιάζουμε πίνοντας τον καφέ μας.
- Αυτό είναι θαυμάσιο (ψιθύρισα) και της έδωσα την απόδειξη και τη σακούλα με το Λεξικό.

...Για φαντάσου, ένα βιβλίο με 200 περίπου σελίδες είναι ικανό να σου επιτρέψει να κάνεις ένα ταξίδι χιλιάδων χιλιομέτρων σε μια άλλη χώρα και σε έναν διαφορετικό πολιτισμό. Μας κατηγορούνε πολλοί ότι είμαστε ρατσιστές, αλλά τέτοιες κυρίες σαν τη χθεσινή μας δείχνουν τον "δρόμο" και δίνουν την απάντηση, κάνοντας τους κακόβουλους να ανησυχούν! Όσο, λοιπόν, θα υπάρχουν "Ά"νθρωποι που θα βάζουν στην άκρη τον εγωϊσμό και την ξενοφοβία τους, δεν έχουμε πραγματικά να φοβηθούμε τίποτα.
Το μεσημέρι που κλείσαμε το βιβλιοπωλείο, γυρίζοντας στο σπίτι σκεφτόμουν συνεχώς την κυρία αυτή. Έβαζα τον εαυτό μου στη θέση ενός μετανάστη, στην Γερμανία για παράδειγμα, που δεν ξέρει καθόλου τη γλώσσα. Φανταζόμουν, επίσης, τον φόβο και την ανασφάλεια που θα ένιωθα μπροστά σε έναν νέο τρόπο ζωής. Από την άλλη σκεφτόμουν όμως και την έκπληξη που θα με κυρίευε βλέποντας έναν Γερμανό γείτονά μου να μου χτυπάει την πόρτα και να μου λέει στα ελληνικά "καλημέρα, με λένε τάδε και ήρθα να σε καλωσορίσω"!!!
...Μπιπππ...Μπιππππ....το κορνάρισμα ενός αυτοκινήτου που παραλίγο να με πατήσει με έβγαλε κάπως βίαια από τις σκέψεις μου ενώ ο οδηγός μου έλεγε κάτι σε άπταιστα "Γαλλικά". Δεν έδωσα και πολύ σημασία και συνέχισα να προχωράω λίγο τσατισμένος και περισσότερο απογοητευμένος καθώς πολλές φορές νιώθω τόσο ξένος μέσα στην ίδια μου τη χώρα. Τελικά, ίσως, στα ράφια των βιβλιοπωλείων θα πρέπει να προσθέσουμε και το Ελληνο-ελληνικό Λεξικό!!!
Για σκεφτείτε το...(homework)!

Tuesday, April 17, 2007

...ΓΑΜΩ ΤΟ ΓΑΜΟ!!!

Σήμερα, επικοινώνησα στο τηλέφωνο με ένα φίλο από το πανεπιστήμιο που τώρα κάνει τη θητεία του στη Ρόδο. Κάπου στην μέση της κουβέντας μου είπε πως το προηγούμενο Σαββατοκύριακο είχε πάει στο γάμο ενός συμμαθητή του από το Λύκειο, και από εκεί ξεκίνησε ο γνωστός καταιγισμός των σκέψεων που μου τρυπάνε συνεχώς το μυαλό και που αγγίζουν ευαίσθητες χορδές του αθέατου εσωτερικού μου κόσμου.
FlashBack:
Χωρίς υπερβολές, το 90% (ίσως και παραπάνω) του συνόλου των γυναικών που συγκαταλέγονται στις συμμαθήτριές μου από το Λύκειο, ανήκουν είτε στο club των αρραβωνιασμένων, είτε σ' αυτό των παντρεμένων!! Αφήστε που οι περισσότερες από αυτές έχουν "τουλάχιστον" από ένα παιδί!!!
Στις 15 Αυγούστου 2006 είχαμε αυτές ξέρετε, τις συναντήσεις από το Λύκειο που διοργανώνονται μετά 10 χρόνια από το απολυτήριό μας. Από τα 100 περίπου άτομα ξέρετε πόσοι μαζευτήκαμε; Μόλις 20! Και ξέρετε γιατί; Επειδή οι υπόλοιποι είχαν οικογενειακές υποχρεώσεις (δεν μπορώ να πω, ήρθαν και κάποιες παντρεμένες!). Σάλταρα... Το ίδιο βλέπω ότι αρχίζει να γίνεται τώρα και με τις συμφοιτήτριες από το Πανεπιστήμιο. Μοιάζει με επιδημία που προσβάλλει κυρίως το γυναικείο φύλο. Ρώτησα προχθές έναν ιατρό αν είναι κολλητικό αλλά δίστασε να μου απαντήσει και αρκέστηκε απλά να μου δείξει τη βέρα που φορούσε...Φεύγω και τριγυρίζω μονάχος στην πόλη. Θέλω να πάρω κάποιον τηλέφωνο να μιλήσω, το έχω ανάγκη αλλά είναι ήδη μεσάνυχτα και φοβάμαι μην ξυπνήσω τη γυναίκα ή το μωρό του! Απελπιστική η κατάσταση. Ξέρω ότι κάποιος από μας δεν πάει καλά, αλλά ποιος;
Μήπως, γαμώ τα υπαρξιακά μου είμαι ΕΓΩ;

Saturday, April 14, 2007

ΜΕ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ!!!

...ΒΑΛΤΕ ΚΡΑΣΙ...ΑΝΑΨΤΕ ΤΣΙΓΑΡΟ...ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΤΕ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΤΟ WMP ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ!!!




ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ - ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ
ΣΑΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥΡΚΕΜΕΝΗ - ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ
Ο ΚΑΦΕΣ - ΟΡΦΕΑΣ ΠΕΡΙΔΗΣ
ΤΟ ΠΕΤΑΓΜΑ ΣΟΥ - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΖΕΡΒΟΥΔΑΚΗΣ
ΑΠΟΥΣΙΑ - ΛΑΥΡΕΝΤΗΣ ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑΣ
ΑΡΑΧΝΗ - ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΜΑΛΑΜΑΣ
ΤΟ ΚΑΠΗΛΕΙΟ - ΧΑΪΝΗΔΕΣ
ΑΠΟΣΠΕΡΙΤΗΣ - ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΘΑΝΑΣΗΣ

ΜΕ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ!!!

...βάλτε κρασί...ανάψτε τσιγάρο...τοποθετήστε τα παρακάτω τραγούδια στο WMP και καλό μας ταξίδι!!!


ΠΑΛΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ
ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ - ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ
ΠΝΟΗ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ - ΛΙΖΕΤΑ ΚΑΛΗΜΕΡΗ
ΒΑΛΕ ΚΡΑΣΙ - ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ
ΒΡΟΧΗ ΜΟΥ - ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΧΩ ΕΝΑΝ ΚΑΦΕΝΕ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ
ΤΑ 1000 ΓΡΑΜΜΑΤΑ - ΑΦΟΙ ΚΑΤΣΙΜΙΧΑ
Ο ΔΡΑΚΟΣ ΚΑΙ Η ΚΟΠΕΛΙΑ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ - ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΝΕΜΑΚΙ - ΣΟΦΙΑ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ

Tuesday, April 10, 2007

ΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ...

Κυριακή του Πάσχα και το ρολόι στο ταμπλώ του αυτοκινήτου έδειχνε 2:20 όταν μπήκαμε στο χωριό της μητέρας μου. Ένα χωριό από τα πιο απομακρυσμένα του Έβρου. Ένα χωριό που μου προξενούσε εντύπωση από τα παιδικά μου χρόνια για το γεγονός ότι από τα βόρειά του καταλήγει σε αδιέξοδο! Το χωριό, δηλαδή, έχει μόνο έναν κεντρικό δρόμο από τον οποίο ή μπαίνεις ή φεύγεις. Ένα "αντιδημοκρατικό" χωριό που στερεί από κάποιον την ελευθερία της κίνησης. Όταν ήμουν μικρός και έκαιγε ακόμα μέσα μου η φωτιά της εξερεύνησης και της περιέργειας, περπατούσα έναν έναν όλους τους δρόμους και τα σοκάκια αναζητώντας επίμονα μια νέα διέξοδο, μια νέα οδό διαφυγής από το συγκεκριμένο χωριό. Πολλές φορές βέβαια, όταν αναζητάς τη δική σου Ιθάκη απογοητεύεσαι από το αποτέλεσμα και ψάχνεις να βρεις παρηγοριά σε κοινότυπες και τόσο βαρετές εκφράσεις του στύλ: "σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι"! Πολλές φορές χάνομαι, αλλά είναι η δύναμη της σκέψης βλέπετε που ωθεί το χέρι, γι' αυτό και σας ζητώ συγνώμη αν σας κουράζω.
Φτάσαμε, λοιπόν, έξω από το σπίτι και παρκάραμε το αυτοκίνητο με τη σκέψη αν προλάβαμε το μεσημεριανό φαγητό. Σχεδόν ταυτόχρονα με το που κατεβήκαμε, άνοιξε η και η πόρτα του σπιτιού ξεπροβάλλοντας από μέσα η γιαγιά και ο παππούς. Κάπου εδώ πρέπει να σας πω ότι στα χωριά οτιδήποτε κυκλοφορεί στο δρόμο σταμπάρεται και καταγράφεται από χιλιόμετρα. Εμάς για παράδειγμα μας είχανε εντοπίσει πολύ πρίν παρκάρουμε το αυτοκίνητο και μας περίμεναν πίσω από την πόρτα. Ο κόσμος εδώ το θεωρεί κάτι φυσιολογικό και όχι ως παρακολούθηση της προσωπικής ζωής του καθενός. Κάθομαι και σκέφτομαι τώρα ότι αν κάποιος από αυτούς τους ανθρώπους αποφάσιζε να κυκλοφορήσει ένα περιοδικό τύπου papparazzi θα έκλεινε πολλά σπίτια. Αλλά δεν το κάνει κανείς και έτσι ζουν "αρμονικά". Αφού μας υποδέχτηκαν εγκάρδια οι γονείς της μητέρας μου άρχισαν σιγά σιγά να εμφανίζονται και οι λοιποί συγγενείς που άκουσαν τις φωνές. Πρώτα ο θείος και η θεία, από πίσω τα ξαδέρφια και η γυναίκα ενός εξ αυτών. Μέσα σε δευτερόλεπτα ανταλλάξαμε τις απαραίτητες ευχές και κατευθυνθήκαμε προς την πίσω μεριά του σπιτιού, εκεί που η αυλή είχε μεταμορφωθεί σε χώρο ψησταριάς!! Οι πρώτοι μεζέδες είχαν ήδη πάρει τη θέση τους πάνω στο τραπέζι και τα πηρούνια παίρναν φωτιά καθώς μάχονταν για να κατευνάσουν λίγο τα γουργουρητά των πεινασμένων στομαχιών μας. Για νερό ούτε λόγος καθώς πέρα από μπουκάλια με κρασί δεν υπήρχε τίποτα άλλο. Αλλά θα μου πεις τώρα αν έχεις κρασί τι άλλο θες και θα έχεις και δίκιο. Στο τέλος, βέβαια, σε αντίθεση με τους άλλους ήπια μόνο ένα ποτηράκι γιατί είχα βλέπετε και 2 ώρες δρόμο με το αυτοκίνητο για την επιστροφή.
Ήταν μία γραφική εικόνα, από αυτές που πιστεύεις ότι έχουν χαθεί στις σημερινές κοινωνίες. Από τη μία μεριά βρισκόμασταν εμείς οι "άντρες" αραγμένοι στο τραπέζι να συζητάμε διάφορες βλακείες και από την άλλη ήταν οι γυναίκες που τρέχανε να μας σερβίρουν το φαγητό. Άραγε πόσες φορές ακόμα θα δω στην ζωή μου αυτή τη εικόνα; Ας με συγχωρέσουν οι γυναίκες αλλά για να σας πω την αλήθεια κάθισα και το απόλαυσα όσο περισσότερο μπορούσα. Δεν θα ξεχάσω τον θείο μου κάθε φορά που γέμιζε τα ποτήρια μας με κρασί έλεγε αυτό το κρασί είναι για τους άντρες και μετά έπιανε ένα άλλο μπουκάλι και γέμιζε με εκείνο τα γυναικεία ποτήρια. Πολλοί θα φωνάζανε για ρατσισμό και για έλλειψη σεβασμού προς τη γυναίκα. Εγώ όμως θα σας πω ότι η γυναίκα εκεί κατέχει ίσως την πιο σημαντική θέση στην οικογένεια, την αγαπάνε, την σέβονται και ξέρουν πολύ καλά ότι είναι εκείνη που τις περισσότερες φορές κρατάει τις ισορροπίες στον θεσμό αυτό.
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στην ιστορία μας γιατί εδώ φαίνεται πως το φαγητό σερβιρίστηκε και όλοι έχουν πέσει με τα μούτρα. Φέτος, σε αντίθεση με άλλες χρονιές δεν είχαμε ψησταριές και κάρβουνα γιατί οι οικοδεσπότες προτίμησαν να ψήσουν το κατσικάκι στο φούρνο της ηλεκτρικής κουζίνας, περιτριγυρισμένο με ριζάκι. Νομίζω ότι και αυτή τη στιγμή οι μυρωδιές μπορούν να αποδράσουν από την οθόνη και να παίξουν με τις αισθήσεις μας. Οι εικόνες που ακολούθησαν έχουν να κάνουν περισσότερο με τα πιάτα και τα ποτήρια που άδειαζαν και ως δια μαγείας ξαναγέμιζαν, σε χρόνο ρεκόρ για να ξανααδειάσουν λίγα λεπτά αργότερα. Φυσικά από το τραπέζι δεν έλειπαν και οι γυναικείες φιλοφρονήσεις για το φαγητό και το τι μπαχαρικά είχε μέσα και στο πόσο νόστιμο ήτανε. Σ΄ αυτό το τελευταίο, μα την πίστη μου, θα συμφωνήσω και 'γω, που για όσους με ξέρουν το να κάνω κοπλιμέντο για κάτι σίγουρα πρέπει να είναι κάτι πολύ σπουδαίο.
Τα άδεια πλέον πιάτα άρχισαν να στοιβάζονται πάνω στους δίσκους για να κατευθυνθούν προς τις βρύσες της κουζίνας. Ο ένας ξάδερφος, που πάντα είχε κλίση προς τη μαγειρική μας έφερε για επιδόρπιο φρούτα με μέλι. Θα μου πείτε, βέβαια, σιγά την μαγειρική. Δεν πειράζει μετράει η σκέψη. Ο παππούς, που καθότανε στην κορυφή του τραπεζιού ως γειραιότερος (είναι αυτά τα εθιμοτυπικά που βαστούν ακόμα στα χωριά) άδραξε την ευκαιρία της αλλαγής φρουράς στα πιάτα και άνοιξε κουβέντα με τον αδερφό μου:
- Θα σου κάνω μιαν ερώτηση, που μπορεί να είναι και χαζή, εγώ αγράμματος είμαι, και θέλω να μου την απαντήσεις εσύ που ξέρεις. Πώς γίνεται και με αυτό το μαραφέτι εδώ (το κινητό εννοούσε) μπορούμε να μιλάμε με τον άλλον που είναι στην Αμερική, στην Γερμανία, μέσα σε δευτερόλεπτα πατώντας ένα κουμπί; Αφού υπάρχουν εκατομμύρια τέτοια μεραφέτια, πώς δεν μπερδεύεται και μιλάω μόνο με σένα, χωρίς να χτυπάει και του διπλανού για παράδειγμα;
Ο παππούς λίγο πολύ πάντα ήξερε τις απαντήσεις αλλά του άρεσε να συζητάει. Για να κάνεις, βέβαια, διάλογο μαζί του έπρεπε να φωνάζεις αρκετά για να ξεσηκώσεις την γειτονιά γιατί δεν άκουγε καλά. Διαβάζει πάρα πολύ και για την ηλικία του έχει πραγματικά απίστευτη μνήμη που πάντα με τρόμαζε, γιατί εγώ ήμουν πάντα τσακωμένος με την μνήμη μου. Μερικοί λένε ότι έχω επιλεκτική μνήμη και δεν θυμάμαι γιατί δεν δίνω πολύ σημασία σε κάποια πράγματα. ΜΑΛΑΚΙΕΣ λέω εγώ. Απλά δεν έχω καλή μνήμη! Στο παρελθόν θυμάμαι είχα χρησιμοποιήσει και κάτι αμπούλες που βοηθούσανε τάχα αλλά τζίφος. Ούτε και το μέλι έκανε δουλειά. Τέλος πάντων, νομίζω ότι η έλλειψη μνήμης με έχει σώσει πάρα πολλές φορές. Νιώθω ευτυχισμένος έτσι! Ο Πατέρας μου πάντα έλεγε ότι ο άνθρωπος ζει πολλά χρόνια γιατί μπορεί και ξεχνάει. Δεν ξέρω και δεν με νοιάζει αν θα ζήσω λίγα χρόνια αλλά εσένα, μα το Θεό, δεν πρόκειται να σε ξεχάσω ποτέ...
"Η κλήση σας προωθείται λόγω συγκινησιακής φόρτισης - παρακαλώ εισέλθετε και αργότερα..."

Friday, April 6, 2007

"ΣΤΟΡΙΕΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ"

Εδώ και 20 μέρες εργάζομαι (τρόπος του λέγειν) σε ένα από τα πιο γνωστά βιβλιοπωλεία της πόλης μου. Ιστορίες καθημερινής τρέλας ξετυλίγονται απλόχερα μπροστά μου, ιστορίες αρκετές για να μπορούν να εκδόσουν από μόνες τους ένα βιβλίο. Μοναδικές στιγμές που δείχνουν πόσο μικροί είμαστε και ταυτόχρονα πόσο σπουδαίοι, ή μπορεί και το αντίθετο! Στην αβεβαιότητα που εκφράζει η εποχή μας (μ ' αρέσει αυτή η έκφραση γιατί είναι γραφική, όπως και εκείνες που χρησιμοποιούσαμε όταν γράφαμε εκθέσεις στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο: "Στην σύγχρονη υπερκαταναλωτική κοινωνία στην οποία ζούμε...", το θυμάστε;), εμείς αντιπαραβάλλουμε τέτοιες μικρές καθημερινές ιστοριούλες μέσα στις οποίες πλάθουμε την πλαστελίνη που λέγεται "προσωπικότητα". Ο καθένας βέβαια με τον δικό του τρόπο, ανάλογα με τα βιώματα που έχει. Δεν κρύβω ότι μ' αρέσει πολύ αυτή η κοινωνία - μινιατούρα του βιβλιοπωλείου τόσο που μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου να παίζει τον ρόλο του πωλητή με τόσο πάθος που μοιάζει πολύ με το πάθος ενός παίκτη που δεν θέλει με τίποτα να δει στην οθόνη τις λέξεις "GAME OVER". Μεταξύ μας πάντως νομίζω ότι η μικρή μας κοινωνία μοιάζει πολύ με την δική σας εκεί έξω και επίσης πιστεύω ότι κάθε μέρα, ευτυχώς, κάνουμε ένα Level Up!!!
Υ.Γ. Στην συμπαίκτρια και φίλη μου Geo..

Wednesday, April 4, 2007

Η ΚΛΗΣΗ ΣΑΣ ΠΡΟΩΘΕΙΤΑΙ...


Πριν 3 χρόνια, τα βήματά μου με οδήγησαν μέχρι τα σκαλιά γνωστής εταιρείας κινητής τηλεφωνίας (όχι, δεν παντρεύτηκα κάποια που δούλευε εκεί!) για να ακολουθήσω και 'γώ τον όχλο σαν πρόβατο της εποχής μας και να αγοράσω κινητό τηλέφωνο. Ήταν τότε που κυκλοφορούσαν πάρα πολύ τα κινητά με φωτογραφική κάμερα. Αν και δεν συγκαταλέγω τον εαυτό μου σε αυτούς που αγαπούν την κάμερα και ποζάρουν σ' αυτήν, επιτρέψτε μου να παραδεχτώ ότι ενθουσιάστηκα (στην αρχή τουλάχιστον). Μέσα σε 10 λεπτά είχα διαλέξει το κινητό που μου ταίριαζε και λίγο αργότερα επεξεργαζόμουνα με τρυφερότητα και προσοχή τις δυνατότητες του νέου κινητού μου(καθώς δεν είχε καμία σχέση με το προηγούμενο που είχα και δεν ήταν άλλο από το ericsson 768, αν θυμάστε εκείνο με το πορτάκι). Ένιωσα να χάνομαι στις υπερλεωφόρους της τεχνολογίας, όλα αυτά τα έβλεπα τότε σαν ταινία επιστημονικής φαντασίας, σαν εικόνες που ήρθαν κατευθείαν από το μέλλον... Τέσπα, για να μην τα πολυλογώ μου πήρε σχεδόν έναν μήνα για να κάνω το "come back to reality". Ομολογώ ότι γίναμε αχώριστοι φίλοι και ο σεβασμός ήταν αμοιβαίος, εγώ δεν το έριχνα κάτω ποτέ και εκείνο δεν έμενε ποτέ από μπαταρία τις πιο κρίσιμες στιγμές (γκομενικά!). Μοιραζόμασταν έρωτες, αγάπες, στεναχώριες, φιλίες, βόλτες στην παραλία, sex, φωτογραφίες, μηνύματα και όχι μόνο. Είχε μετατραπεί σε αυτό που μερικοί ονομάζουν "ater ego". Ότι και να σας πω είναι λίγο. Οι μέρες, λοιπόν, κυλούσαν ευχάριστα και η σχέση μας γινόταν όλο και πιο δυνατή... ώσπου μια αποφράδα μέρα του Μάρτη με εγκατέλειψε και από τότε δεν το ξαναείδα. Μου λείπει πολύ...το αναζήτησα παντού...ξεσήκωσα όλο τον κόσμο αλλά μάταια. Δεν ξανάκουσα ποτέ τη μελωδία του. ΚΡΙΜΑ. Ήταν τόσο νέο (3 ετών)... δεν πρόλαβε να ζήσει τη ζωή του!!!


Αυτό εδώ το blog είναι η τελευταία μου ελπίδα και γι' αυτό το λόγο απευθύνω θερμή παράκληση σε όλους αν το βρει κάποιος να με ειδοποιήσει αμέσως!!! Είναι γκρι και ακούει στο όνομα samsung v200!!! (Δεκτές και δωρεάν προσφορές άλλων κινητών συσκευών!!!).


Υ.Γ. Πέρα από την πλάκα, έχω χάσει τα περισσότερα τηλέφωνα γιατί με χτύπησε και μένα ο νόμος του Merfy και δεν τα είχα αποθηκεύσει πουθενά αλλού. Για το λόγο αυτό όσοι/όσες βολτάρετε στο blog κάντε έναν κόπο και στείλτε μου τουλάχιστον το e-mail σας.

Sunday, April 1, 2007

ΠΟΣΟ ΠΙΝΟΚΙΟ ΕΙΣΤΕ ΚΥΡΙΕ ΥΠΟΥΡΓΕ;;;;


Γραφείο Τύπου...1η Απριλίου 2007…Ώρα 12:25…Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και Υπουργός Επικρατείας Θεόδωρος Ρουσόπουλος μπροστά στους δημοσιογράφους προβαίνει στον απολογισμό της τριετούς διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Εκτός των άλλων ο κ. Ρουσόπουλος αναφέρει:
«Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας κατάφερε μέσα στο περιορισμένο διάστημα των τριών ετών να φτάσει στην επίλυση πολλών και σημαντικών προβλημάτων της χώρας μας. Κάνοντας μία αναδρομή θα προσπαθήσω να αναφερθώ στα σημαντικότερα ζητήματα που βασάνιζαν την Ελλάδα για πολλά χρόνια και που αποτελούσαν τροχοπέδη για την αναπτυξιακή της πορεία. Θα ξεκινήσω την αναφορά μου από την ωρολογιακή βόμβα της Ολυμπιακής η οποία απενεργοποιήθηκε εγκαίρως από την κυβέρνηση με λεπτούς και σωστούς χειρισμούς. Δόθηκε μάχη τόσο σε επίπεδο επιτρόπων της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και σε νομικό επίπεδο και βρέθηκε η χρυσή τομή του ζητήματος, η οποία απορρίπτει παμψηφεί την πλήρη ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής Airways και ταυτόχρονα την καθιστά ως τον εθνικό μας αερομεταφορέα και μάλιστα με το ίδιο όνομα και με τη μεγαλύτερη ασφάλεια πτήσεων. Όλα αυτά επιτεύχθηκαν χωρίς την παραμικρή μείωση του κεφαλαίου της εταιρείας, χωρίς τον περιορισμό του στόλου των αεροσκαφών και των εργαζόμενων και χωρίς την περικοπή πτήσεων εσωτερικού ή εξωτερικού.
Σημαντική επιτυχία της κυβέρνησης θεωρείται ο εντοπισμός και η εξάρθρωση του παραδικαστικού κυκλώματος αλλά και η διαλεύκανση της υπόθεσης του χρηματιστηρίου (μετοχές – φούσκες). Μετά την σύλληψη των Βαβύλη, Μπουρμπούλια και Ηλία, ακολούθησαν προσαγωγές πολλών επιφανών πολιτών της χώρας, με ή και χωρίς αξιώματα. Τα μέλη, λοιπόν, της συμμορίας που δρούσε στους κόλπους της Δικαιοσύνης με σκοπό το οικονομικό όφελος, αυτή τη στιγμή βρίσκονται στον Κορυδαλλό αφήνοντας έτσι τις δικαστικές αρχές να επιτελούν το έργο τους με διαφάνεια και αφοσίωση, ξανακερδίζοντας παράλληλα την εκτίμηση και στην εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού.
Το τελευταίο νομοσχέδιο που προώθησε το Υπουργείο Εσωτερικών και το οποίο ψηφίστηκε από όλα τα κόμματα στη Βουλή, έφερε πραγματικά τα πάνω κάτω στην λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών αλλά και των απασχολουμένων στη Δημόσια Διοίκηση. Σύμφωνα με τις νέες αυτές ρυθμίσεις αναδιοργανώνεται πλήρως ο, μέχρι πρώτα, στενός δημόσιος τομέας και αποκαθίστανται οι κακές σχέσεις κράτους – πολίτη, το έλλειμμα διαφάνειας που υπήρχε αλλά και το υψηλό κόστος σε σχέση με την ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών. Η κυβέρνηση κατάφερε, λοιπόν, να πατάξει το τέρας της γραφειοκρατίας, που αποτελούσε μόνιμη πηγή αλλοτρίωσης του σύγχρονου ανθρώπου και παράλληλα να αναπτύξει νέες ευέλικτες δομές διοίκησης , να απλουστεύσει την νομοθεσία και τον εξορθολογισμό της διαχείρισης των δημόσιων πόρων, να εισάγει νέες τεχνολογίες και πάνω από όλα να ενδυναμώσει τις δεξιότητες του ανθρώπινου δυναμικού και να καθιερώσει διαδικασίες αξιολόγησης της διοικητικής δράσης.
Επίσης, η κυβέρνηση μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια διακυβέρνησης κατάφερε να αντιληφθεί την αξία της καινοτομίας και της επιχειρηματικής δραστηριότητας, ως βασικούς οδηγούς για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας, την ανάπτυξη και δημιουργία βιώσιμων θέσεων εργασίας υψηλότερης παραγωγικότητας και καλύτερης ποιότητας. Έτσι, εφάρμοσε μία ενεργητική πολιτική για την απασχόληση η οποία περιλάμβανε γενναία κίνητρα σε όσους θα αποφάσιζαν να δημιουργήσουν νέες επιχειρήσεις. Μερικά από αυτά περιλαμβάνουν την απλοποίηση των διαδικασιών έναρξης και λειτουργίας (περιστολή της γραφειοκρατίας), χρηματοδότηση καινοτόμων επιχειρήσεων (αγροτουρισμός, βιολογικές καλλιέργειες) και μείωση των φορολογικών συντελεστών. Επίσης, μέσα από το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Απασχόληση και την Κοινωνική Ενσωμάτωση, ενισχύθηκε η επιχειρηματικότητα ορισμένων «δύσκολων» ομάδων του πληθυσμού όπως είναι οι νέοι, οι ανάπηροι και οι γυναίκες. Μάλιστα, όσον αφορά την τελευταία κατηγορία, η κυβέρνηση φρόντισε ιδιαίτερα την συμφιλίωση της οικογενειακής και της επαγγελματικής ζωής μέσα από την δημιουργία και την λειτουργία περισσοτέρων ολοήμερων δημοτικών και νηπιαγωγείων που είναι υπεύθυνα για την φύλαξη των παιδιών. Όλα τα παραπάνω, είχαν ως αποτέλεσμα την διατήρηση υψηλών ρυθμών αύξησης του Α.Ε.Π. (πτώση του πληθωρισμού σε χαμηλά επίπεδα) κάτι που βοήθησε αυτόματα στην δημιουργία περισσότερων νέων θέσεων εργασίας, έτσι ώστε σε συνδυασμό με τα συντονισμένα μέτρα βελτίωσης της παραγωγικότητας της εργασίας να έχουμε μια συνακόλουθη αύξηση της απασχόλησης και μείωση της ανεργίας. Βέβαια, στην προσπάθεια καταπολέμησης της ανεργίας συνέβαλε σημαντικά η αναδιάρθρωση των δημοσίων υπηρεσιών απασχόλησης (ΟΑΕΔ, Υπουργείο Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, Κέντρα Προώθησης της Απασχόλησης) και η εξατομικευμένη προσέγγιση του συνόλου των ανέργων από τους εργασιακούς συμβούλους. Τεράστια σημασία δόθηκε και στην ανάπτυξη της περιφέρειας μέσα από την δημιουργία υποδομών όπως για παράδειγμα την αναβάθμιση των λιμανιών και του οδικού δικτύου, έτσι ώστε να προσελκυσθούν νέες επιχειρήσεις οι οποίες θα αναζητήσουν εργατικό δυναμικό από την εκάστοτε περιοχή συμβάλλοντας παράλληλα στην μείωση της ανεργίας.
Την στιγμή που σε ολόκληρο τον κόσμο, σχεδόν καθημερινά αυξάνεται η αγωνία για την έλλειψη πετρελαίου, στην χώρα μας επιχειρείται από την κυβέρνηση, σε συνεργασία και με άλλες οικολογικές οργανώσεις, όπως η Greenpeace, η πλήρης πετρελαϊκή απεξάρτηση. Η προσπάθεια αυτή έχει στεφθεί από απόλυτη επιτυχία καθώς έχουμε καταφέρει να εκμεταλλευτούμε τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που διαθέτουμε ως χώρα και που περιλαμβάνονται ο ήλιος, οι πλούσιοι υδάτινοι πόροι και οι ισχυροί άνεμοι που πνέουν συχνά. Μέσα, λοιπόν, από τα αιολικά πάρκα, τα φωτοβολταϊκά συστήματα και την ανακύκλωση των απορριμμάτων κατάφερε η Ελλάδα να έχει μεγάλο ενεργειακό όφελος και μάλιστα με μια διαδικασία που γίνεται αθόρυβα, αξιόπιστα και με μηδενική ρύπανση. Μάλιστα, το τελευταίο διάστημα προωθείται ένα καινοτόμο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα πρόγραμμα που σχετίζεται με το σύστημα διασποράς του βρόχινου νερού, δηλαδή με την μεταφορά των επιφανειακών νερών σε όλα τα σημεία των πόλεων με τρόπο που να ποτίζονται όλα τα δέντρα.
Επιπλέον, η χώρα μας, σε σύγκριση με τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατάφερε να έχει χαμηλότερα ποσοστά επικινδυνότητας όσον αφορά τα οδικά της δίκτυα. Όλα αυτά εξαιτίας της κατασκευής κλειστών δρόμων (π.χ. το πέταλο του Μαλιακού), με διαρκή συντήρηση, διαχείριση και σύμφωνα με τις σύγχρονες προδιαγραφές. Στην κατεύθυνση αυτή βοήθησε πάρα πολύ και η αστυνομία με τον συνεχή και παντός καιρού έλεγχο της αντικανονικής οδήγησης και σαφώς με την σωστή ρύθμιση της κυκλοφορίας.
Με όλες τις παραπάνω ρυθμίσεις, η χώρα μας άρχισε να αλλάζει ριζικά και να δείχνει ένα διαφορετικό πρόσωπο χωρίς επιτρέψτε μας να πούμε αν είναι προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο. Η αστυνομία έχει πλέον καθαρά προληπτική διάθεση και μάλλον τείνει να γίνει διακοσμητικό στοιχείο στην ελληνική κοινωνία. Τα άτομα που αποτελούσαν τα ΜΑΤ δεν δικαιολογούσαν πλέον την ύπαρξή τους και μετατέθηκαν σε άλλες θέσεις πιο ειρηνικές και με περισσότερο ποιοτική συνεισφορά στην κοινωνική πραγματικότητα.
Οι συνταξιούχοι, μετά τις γενναιόδωρες αυξήσεις που εισέπραξαν από την κυβέρνηση σταμάτησαν τις διαδηλώσεις και τώρα απολαμβάνουν ήρεμα με τα εγγόνια τους το πέρασμα της τρίτης ηλικίας, δικαιωμένοι για όσα κατάφεραν να προσφέρουν όλα αυτά τα χρόνια που πουλούσαν την εργατική τους δύναμη.
Οι φοιτητές εφοδιασμένοι πλήρως με όλες τις απαραίτητες υλικές και τεχνικές υποδομές, συγκεντρώνονται αποκλειστικά στην μελέτη και την επιστημονική τους κατάρτιση, απαλλαγμένοι από άλλου είδους εκπαιδευτικά προβλήματα.
Τέλος, οι εργαζόμενοι, χωρίς το άγχος πλέον της οικονομικής τους εξασφάλισης και το φόβο μιας επερχόμενης ξαφνικής απόλυσης, επιτελούν με όλη τους την ψυχή το έργο που έχει αναλάβει ο καθένας τους να φέρει σε πέρας. Το ευέλικτο, άλλωστε, ωράριο εργασίας που τους προσφέρετε τους δίνει αυτόματα το δικαίωμα να έχουν αρκετό ελεύθερο χρόνο ούτως ώστε να απολαμβάνουν τις χαρές της οικογενειακής τους ζωής και να εξασκούν τις αγαπημένες δραστηριότητές τους.»
Κάπου εδώ κρίναμε σκόπιμο, για να μην σας κουράσουμε, να σταματήσουμε την αναδρομή της διακυβέρνησης του τόπου μας από την Νέα Δημοκρατία, χωρίς σε καμία περίπτωση να αμφισβητείται το γεγονός ότι θα κάναμε ακριβώς το ίδιο πράγμα αν ήταν κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ ή οποιοδήποτε άλλο κόμμα. Άλλωστε, λίγο πολύ όλοι έχουνε μερίδιο για την υπάρχουσα κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας. Να είστε σίγουροι ότι η περιήγησή μας αυτή θα μπορούσε να συνεχιστεί με την ανάλυση άλλων ζητημάτων μεγαλύτερης (συντάξεις, εκπαίδευση, νοσοκομεία, καταπολέμηση ρατσισμού, κ.ά.) ή και μικρότερης (κατασκευή του Μετρό στην Θεσ/νίκη, τουρισμός, επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα, κ.ά.) σημασίας αλλά εξίσου σημαντικά για την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής του Έλληνα πολίτη.
Εμείς οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να ξεχνάμε ότι πολλές φορές τα παραμύθια είναι η απεικόνιση της ίδιας της ζωής ή και το αντίστροφο. Έτσι, λοιπόν, μην σας φαίνεται περίεργο οποιαδήποτε ομοιότητα διακρίνετε μεταξύ του Πινόκιο και των πολιτικών. Θα μπορούσαμε επίσης να πούμε ότι ο ελληνικός λαός ταυτίζεται απόλυτα με τον μάστρο – Τζεπέτο, αυτόν τον γλυκό μεσήλικα που έφτιαξε τον Πινόκιο όπως ακριβώς ο ελληνικός λαός «δημιουργεί» τους πολιτικούς μέσα από την ψήφο του. Ο Πινόκιο – πολιτικός όμως εκείνο που κάνει είναι να στεναχωρεί τον δημιουργό του και να λέει ψέματα σε όλους. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο λαός παρ’ όλο που είναι στεναχωρημένος από τις πράξεις των πολιτικών, και κάλλιστα θα μπορούσε όσο δύσκολα έφτιαξε αυτό το «ξύλινο κατασκεύασμα» τόσο εύκολα να το διαλύσει, βλέπουμε να στηρίζει και να δικαιολογεί τις πράξεις τους. Η κατάσταση αυτή όμως σαφώς πρέπει να αλλάξει και να καταλάβει επιτέλους ο κάθε Πινόκιο ότι πρέπει να δείχνει σεβασμό προς αυτούς τους ανθρώπους που τον δημιούργησαν και που του πρόσφεραν απλόχερα την δύναμη που διαθέτει, όπως επίσης να κατανοήσει ότι η μύτη του σκαλώνει πλέον παντού. (Ίσως από εκεί να βγήκε η έκφραση «χώνει την μύτη του παντού»!!). Το άρθρο όπως καταλάβατε ήταν αφιερωμένο στους πολιτικούς μας και στις εκάστοτε κυβερνήσεις, άλλωστε την Πρωταπριλιά έχουν την τιμητική τους αφού γιορτάζει ο προστάτης τους << Άγιος Πινόκιο>>.
Τελικά δεν μας είπατε, εσείς πόσο Πινόκιο είστε κύριε Υπουργέ;