Tuesday, September 4, 2007

Η ΖΩΗ ΤΡΑΒΑΕΙ ΤΗΝ ΑΝΗΦΟΡΑ...

Έχω χυθεί στο μεγάλο μαύρο πουφ, που στολίζει τα τελευταία τρία περίπου χρόνια το δωμάτιό μου. Κατάλοιπο του νησιού από τον καιρό (όχι των τσιγγάνων) που ζούσα μέσα στο φοιτητικό μου όνειρο. Δώρο των κολλητών μου στα 24α γεννέθλιά μου. Θυμάμαι ακόμα εκείνη την κρύα βραδιά του Δεκέμβρη και την τρομάρα που πήρα όταν άνοιξα το βράδυ την πόρτα του σπιτιού μου και βρήκα ένα τσούρμο μέσα να ουρλιάζουν...είχα χεστεί πάνω μου!!! Είχα ξεχάσει ότι ο Π. είχε το κλειδί του σπιτιού, ξέρετε σε περίπτωση που χάσω εγώ το δικό μου.
Έχω χυθεί και ακούω τον Νίκο τον Παπάζογλου να ψυθιρίζει: "...όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν...", μπαίνω αμέσως στο ρυθμό και ακολουθώ ευλαβικά τον καλλιτέχνη. Το μυαλό αρχίζει, χωρίς να έχει δεχτεί καμία εντολή, να στροβιλίζεται γύρω από το εκλογικό παιχνίδι, τις πυρκαγιές, τους πληγέντες, την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς και μπροστά από τα μάτια μου περνάνε παράλληλα εικόνες. Εικόνες που φαίνονται τόσο οικείες στο μάτι, σαν να δέχομαι βροχή-επιθέσεις από αυτό που κάποιοι ονομάζουν ντεζαβού.
Βλέπω την λειτουργία της ΔΕΘ και τον πρωθυπουργό να κάνει την καθιερωμένη ομιλία, ενώ παράλληλα ο κόσμος διαδηλώνει στους δρόμους την δυσαρέσκειά του. Βλέπω σε λίγες μέρες να ανοίγουν τα σχολεία και κατευθείαν να απεργούν οι καθηγητές! Βλέπω ο χειμώνας να μας επισκέπτεται νωρίς και οι τιμές του πετρελαίου θέρμανσης να σκαρφαλώνουν στα ύψη. Βλέπω μαθητές και φοιτητές να κλείνουν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια και να αναρτούν πανό με την λέξη "κατάληψη" στους αντίστοιχους χώρους. Βλέπω τους ίδιους σε πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια να πέφτουν πάνω σε "ζαρντινιέρες" κάτω από τα απορημένα βλέματα των αστυνομικών! Βλέπω τον Οκτώβριο να έρχεται γρήγορα και να ξεσηκώνει τους απανταχού ελληνάρες κάτω από την απειλή ενός εντεκάχρονου Αλβανού που θα σηκώσει την ελληνική σημαία σε κάποιο απομακρυσμένο χωριό. Βλέπω τα Χριστούγεννα να πλησιάζουν απειλητικά και χιλιάδες γιορτινά λαμπιόνια να κατακλύζουν τα μαγαζιά και τους δρόμους. Βλέπω αμέσως μετά στις ειδήσεις να κατηγορούν τους Κινέζους για τα συγκεκριμένα λαμπιόνια και να αποσύρονται άρων άρων ως επικίνδυνα! Βλέπω τους έγκριτους δημοσιογράφους της ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης να συγκρίνουν τις τιμές της γαλοπούλας από μαγαζί σε μαγαζί και να μένουν άναυδοι από την υψηλή τιμή της. Βλέπω και το έλκηθρο του Αϊ Βασίλη με τους ταράνδους να ξεκινάνε από την παγωμένη Φινλανδία για να φτάσουν έγκαιρα και στη χώρα μας! Βλέπω και άλλα...αλλά καλύτερα να σταματήσω κάπου εδώ, άλλωστε σε λίγο καιρό θα τα δείτε και 'σείς όλα αυτά καθισμένοι στον αναπαυτικό σας καναπέ (εγώ από το πουφ) μέσα σ' αυτό το χαζοκούτι που λέγεται τηλεόραση.
Τι είπατε; Ότι δεν θα ξεχάσουμε τόσο γρήγορα τους πυρόπληκτους; Μην παίρνετε και όρκο! Καλή μας διασκέδαση...