Το άρθρο αυτό έρχεται ως απάντηση στα σχόλια για το Harry Potter.
Νομίζω ότι πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Μακάρι να πίναμε παράλληλα και κανένα ουζάκι ή κρασάκι αλλά θα αρκεστούμε σ' αυτά που έχουμε.
Στις 7 Μαϊου, λοιπόν, είχα δημοσιεύσει ένα άρθρο για τους ψευτοδήθεν ανθρώπους που μας περιτριγυρίζουν. Γέμισε η χώρα μας, έγραφα, με ψευτοπολιτικούς, ψευτογιατρούς, ψευτόμαγκες, ψευτοποιητές, ψευτοκουλτουριάρηδες και πολλούς ψευτοάλλους ανθρώπους. Κανένας δεν κοιτάει πώς να γίνεται καλύτερος κάθε μέρα, αλλά πώς να γίνεται καλύτερος από τον διπλανό του. Πώς να "του μπει στο μάτι"! Έχει ο γείτονάς μου αμάξι 1400 κυβικά, εγώ θα πάω να πάρω 1800, κι ας μην έχω τα λεφτά να το κάνω. Θα καταφύγω στα δάνεια αλλά θα είμαι (ή θα νομίζω ότι είμαι) ανώτερος!
Που κολλάει όλο αυτό; Θα σας δείξω αμέσως. Πιστέψτε με το Σάββατο το πρωί που ήταν η επίσημη πρώτη του Harry, συζητούσα με πολλούς ανθρώπους που είχαν έρθει μόνο και μόνο για να αγοράσουν το συγκεκριμένο βιβλίο. Ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό μου λέγανε ότι δεν έχουν διαβάσει κανένα από τα προηγούμενα και ίσως να μην διαβάσουν ούτε και το τελευταίο, αλλά το αγοράζουν για άλλους λόγους (κυρίως για λόγους εντυπωσιασμού του στύλ: "τι λες τώρα, το έχει ο τάδε και δεν θα το έχω εγώ").
Ζούμε σε μια εποχή που έχουμε ψιλομπερδέψει τις ανάγκες μας με τις επιθυμίες μας. Κακοπέραση και στέρηση δεν θεωρούμε πλέον την έλλειψη τροφής και ρουχισμού, αλλά την έλλειψη dvd και ipod!!! Δεν λέω, συμφωνώ είναι ευκολία και μερικές φορές χρήσιμα όλα αυτά, αλλά όχι και είδη πρώτης ανάγκης όπως τα έχουμε καταντήσει εμείς. Πέρα από την τεχνολογία, σε όλη αυτή την κατάσταση έβαλαν το χεράκι τους και οι διαφημίσεις, περνώντας πρότυπα (κυρίως προς τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού όπως είναι τα παιδιά που ενθουσιάζονται εύκολα).
Ευτυχώς Σόφη μου, τα προβατάκια είναι λίγα ακόμα, και ευτυχώς κούκλα μου υπάρχουν άνθρωποι συνειδητοποιημένοι που γνωρίζουν πολύ καλά τι θέλουν, πότε το θέλουν και γιατί το θέλουν. Σίγουρα ήρθαν πολλοί τέτοιοι στο μαγαζί, που πραγματικά φαινόταν ότι ήταν γνώστες του βιβλίου και ότι αγαπούσανε όλη τη σειρά του Harry. Άτομα που διψούσανε να μάθουνε τι θα γίνει στο τέλος της ιστορίας. Άτομα, που έτσι και τους έλεγα μια πληροφορία πριν διαβάσουν το βιβλίο θα με κυνηγούσανε (μαζί με σένα) να με γδάρουν. Ναι, αυτοί οι άνθρωποι μ' αρέσουν! Λατρεύω το πάθος που ακτινοβολούν.
Φίλε "έτσι", τα λογοτεχνικά πράγματα στην Ελλάδα όντως δεν λένε και πολλά. Ελάχιστες είναι οι εξαιρέσεις. Αυτό το καταλαβαίνω γιατί κάθε φορά που μπαίνει και μου ζητάει κάποιος πελάτης ένα "ποιοτικό" ελληνικό βιβλίο, τον οδηγώ κατευθείαν στο ράφι με την κλασσική λογοτεχνία (Καζαντζάκη, Παπαδιαμάντη, Καρκαβίτσα, κ.ά.).
Το διάβασμα σε καμία περίπτωση δεν είναι ντροπή και ζητώ συγνώμη αν άφησα να φανεί κάτι τέτοιο. Καταλαβαίνετε ότι σε έναν απρόσωπο διάλογο που γίνεται μέσω internet είναι πολύ πιθανόν να δημιουργούνται εντυπώσεις που θα ακυρώνονταν σε οποιανδήποτε άλλη face to face συζήτηση. Έχω πέσει κι εγώ άλλωστε "θύμα" της διαφήμισης πρόσφατα με τον κώδικα Da Vinci. Διαβάζω κι εγώ "παιδικά" βιβλία με πρώτο και καλύτερο τον Τριβιζά που είναι καταπληκτικός. Πέρσι το καλοκαίρι μάλιστα, δεν δίστασα να πάρω σε όλους τους φίλους μου δωράκι το Μικρό Νικόλα. Οπότε μισή ντροπή δικιά τους και η άλλη μισή... του Τριγωνοψαρούλη!!! Φιλιά στα μούτρα...
