Tuesday, February 24, 2009

Η Πόλη των αισθήσεων...

Να 'μαστε πάλι έπειτα από αρκετό καιρό. Ελπίζω το ξεκίνημα του 2009 να σας έδωσε πολύ καλύτερα πράγματα από κάθε άλλη χρονιά. Η αλήθεια είναι ότι σας χρωστούσα ένα κειμενάκι από το ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη, οπότε λέω να το ανεβάσω τώρα. Καλή ανάγνωση και από 'δώ και πέρα θα τα λέμε πιο συχνά (ελπίζω):
"Στη ζωή μου οι πιο μεγάλοι μου ευεργέτες στάθηκαν τα ταξίδια και τα ονείρατα"

Κωνσταντινούπολη... η πόλη που γοητεύει και ενεργοποιεί όλες τις ανθρώπινες αισθήσεις. Οι γεύσεις αναμειγνύονται με τις μυρωδιές και δίνουν μια παραμυθένια αφή στο ταξίδι προς την Πόλη. Άνθρωποι όλων των εθνικοτήτων μετατρέπονται σε μελισσολόι ζωντανό, κατακλίζοντας τα πλακόστρωτα στενοσόκακα γύρω από την Istiklal.
Σέρνοντας τα βήματα προς όλες τις κατευθύνσεις ξυπνούν εικόνες και μουσικές από την "Πολίτικη Κουζίνα". Πολυπολιτισμικά μπαχάρια οι άνθρωποι που δένουν μαγειρικά, κάτω από την επιβλητική Αγία Σοφία και το Μπλε Τζαμί.



Δεσπόζοντα κτήρια που στη φιλοξενία τους νιώθεις μέρος ενός απέραντου παραμυθιού που αναβιώνει, ως εκ θαύματος, μπρος στα μάτια σου. Γίνεσαι μέρος του όλου, νιώθοντας πραγματικά μικρός, μπροστά στην απεραντοσύνη της ανθρώπινης δύναμης. Παρασυρμένος από το ρυθμό της Κωνσταντινούπολης, παζαρεύεις ακόμα και την ύπαρξή σου!
Τα μόνα παζάρια που δεν πιάνουν είναι με τον καιρό...ο οποίος τις 3 μέρες που είμασταν εκεί έκανε τα πάντα για να κρύψει από τα μάτια των ανθρώπων τα χρώματα της πόλης και να της προσδώσει με το στανιό ένα μουντό και γκρίζο χρώμα. Χαλάλι όμως! Χαλάλι και η γρίπη που αποκτήσαμε ως ενθύμιο από την Πόλη. Βλέπετε, ο πύργος του Γαλατά είναι τόσο ψηλός και απροστάτευτος που βρισκόμασταν σχεδόν σε ανοικτή ακρόαση με τη βροχή. "Μούσκεμα τα κάναμε"! Όμως όπως είναι γνωστό: "ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται"!