Thursday, July 26, 2007

MIA HARRY ΣΟΥ ΖΗΤΩ!!!

Το άρθρο αυτό έρχεται ως απάντηση στα σχόλια για το Harry Potter.
Νομίζω ότι πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Μακάρι να πίναμε παράλληλα και κανένα ουζάκι ή κρασάκι αλλά θα αρκεστούμε σ' αυτά που έχουμε.
Στις 7 Μαϊου, λοιπόν, είχα δημοσιεύσει ένα άρθρο για τους ψευτοδήθεν ανθρώπους που μας περιτριγυρίζουν. Γέμισε η χώρα μας, έγραφα, με ψευτοπολιτικούς, ψευτογιατρούς, ψευτόμαγκες, ψευτοποιητές, ψευτοκουλτουριάρηδες και πολλούς ψευτοάλλους ανθρώπους. Κανένας δεν κοιτάει πώς να γίνεται καλύτερος κάθε μέρα, αλλά πώς να γίνεται καλύτερος από τον διπλανό του. Πώς να "του μπει στο μάτι"! Έχει ο γείτονάς μου αμάξι 1400 κυβικά, εγώ θα πάω να πάρω 1800, κι ας μην έχω τα λεφτά να το κάνω. Θα καταφύγω στα δάνεια αλλά θα είμαι (ή θα νομίζω ότι είμαι) ανώτερος!
Που κολλάει όλο αυτό; Θα σας δείξω αμέσως. Πιστέψτε με το Σάββατο το πρωί που ήταν η επίσημη πρώτη του Harry, συζητούσα με πολλούς ανθρώπους που είχαν έρθει μόνο και μόνο για να αγοράσουν το συγκεκριμένο βιβλίο. Ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό μου λέγανε ότι δεν έχουν διαβάσει κανένα από τα προηγούμενα και ίσως να μην διαβάσουν ούτε και το τελευταίο, αλλά το αγοράζουν για άλλους λόγους (κυρίως για λόγους εντυπωσιασμού του στύλ: "τι λες τώρα, το έχει ο τάδε και δεν θα το έχω εγώ").
Ζούμε σε μια εποχή που έχουμε ψιλομπερδέψει τις ανάγκες μας με τις επιθυμίες μας. Κακοπέραση και στέρηση δεν θεωρούμε πλέον την έλλειψη τροφής και ρουχισμού, αλλά την έλλειψη dvd και ipod!!! Δεν λέω, συμφωνώ είναι ευκολία και μερικές φορές χρήσιμα όλα αυτά, αλλά όχι και είδη πρώτης ανάγκης όπως τα έχουμε καταντήσει εμείς. Πέρα από την τεχνολογία, σε όλη αυτή την κατάσταση έβαλαν το χεράκι τους και οι διαφημίσεις, περνώντας πρότυπα (κυρίως προς τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού όπως είναι τα παιδιά που ενθουσιάζονται εύκολα).
Ευτυχώς Σόφη μου, τα προβατάκια είναι λίγα ακόμα, και ευτυχώς κούκλα μου υπάρχουν άνθρωποι συνειδητοποιημένοι που γνωρίζουν πολύ καλά τι θέλουν, πότε το θέλουν και γιατί το θέλουν. Σίγουρα ήρθαν πολλοί τέτοιοι στο μαγαζί, που πραγματικά φαινόταν ότι ήταν γνώστες του βιβλίου και ότι αγαπούσανε όλη τη σειρά του Harry. Άτομα που διψούσανε να μάθουνε τι θα γίνει στο τέλος της ιστορίας. Άτομα, που έτσι και τους έλεγα μια πληροφορία πριν διαβάσουν το βιβλίο θα με κυνηγούσανε (μαζί με σένα) να με γδάρουν. Ναι, αυτοί οι άνθρωποι μ' αρέσουν! Λατρεύω το πάθος που ακτινοβολούν.
Φίλε "έτσι", τα λογοτεχνικά πράγματα στην Ελλάδα όντως δεν λένε και πολλά. Ελάχιστες είναι οι εξαιρέσεις. Αυτό το καταλαβαίνω γιατί κάθε φορά που μπαίνει και μου ζητάει κάποιος πελάτης ένα "ποιοτικό" ελληνικό βιβλίο, τον οδηγώ κατευθείαν στο ράφι με την κλασσική λογοτεχνία (Καζαντζάκη, Παπαδιαμάντη, Καρκαβίτσα, κ.ά.).
Το διάβασμα σε καμία περίπτωση δεν είναι ντροπή και ζητώ συγνώμη αν άφησα να φανεί κάτι τέτοιο. Καταλαβαίνετε ότι σε έναν απρόσωπο διάλογο που γίνεται μέσω internet είναι πολύ πιθανόν να δημιουργούνται εντυπώσεις που θα ακυρώνονταν σε οποιανδήποτε άλλη face to face συζήτηση. Έχω πέσει κι εγώ άλλωστε "θύμα" της διαφήμισης πρόσφατα με τον κώδικα Da Vinci. Διαβάζω κι εγώ "παιδικά" βιβλία με πρώτο και καλύτερο τον Τριβιζά που είναι καταπληκτικός. Πέρσι το καλοκαίρι μάλιστα, δεν δίστασα να πάρω σε όλους τους φίλους μου δωράκι το Μικρό Νικόλα. Οπότε μισή ντροπή δικιά τους και η άλλη μισή... του Τριγωνοψαρούλη!!!
Φιλιά στα μούτρα...

21 comments:

Unknown said...

whiteprophecy:
Σε πολλά σημεία συμφωνώ πλήρως μαζί σου. Ναι, συμφωνώ ότι η "τρέλα" που υπάρχει με το Harry Potter, και η ίδια τρέλα που δημιουργήθηκε με τον Τόλκιν ήταν ως ένα σημείο δημιούργημα μιας καλά σχεδιασμένης εκστρατείας μάρκετινγκ.
Σκέψου ότι για να διαβάσω την τριλογία του Άρχοντα των Δακτυλιδιών γύρω στο 1998-99, είχα κάνει παραγγελία στον Παπασωτηρίου, και περίμενα κάμποσες εβδομάδες μέχρι να δεηθούν να φέρουν τα βιβλία. Μετά απο 1-2 χρόνια, μόνο το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς μου δεν τα πουλούσε...
Όμως σου διαφεύγουν κάποιες λεπτομέρειες: Η Rowling πέτυχε να αγγίξει τις καρδιές μικρών και μεγάλων κυρίως γιατί πραγματεύεται ΒΑΣΙΚΕΣ αξίες στα βιβλία της: Τιμή, φιλία, αφοσίωση, ήθος, πάλη του Καλού με το Κακό. Και όλα αυτά τα κάνει με μεγάλη δεξιοτεχνία. Πιάσε τώρα παραδείγματα μεγάλων κλασσικών, ας πούμε του Αλέξανδρου Δουμά: Τα βιβλία του θεωρούνται πλέον "κλασσικά", αλλά και το θέμα τους, και ο τρόπος γραφής του δεν είναι πιό πολύπλοκα ή αν θέλεις πιό "λογοτεχνικά" απο αυτά της Rowling. Διαφωνείς;

Προσωπικά πιστεύω ότι αυτός ήταν ο κύριος λόγος της επιτυχίας του "Χαρούλη". Το μάρκετινγκ απλά έφερε πολύ περισσότερα κέρδη και πιό γρήγορα στον εκδοτικό οίκο.

Αν τώρα συγκρίνεις τις θλιβερές προσπάθειες των "σύγχρονων" Ελλήνων συγγραφέων, που προσπαθούν να εκφράσουν με μεγαλοστομίες ΑΣΗΜΑΝΤΑ προβλήματα της καθημερινότητας, και καταλήγουν σε φλύαρα βιβλία χωρίς ουσία, κακέκτυπα το ένα του άλλου, νομίζω θα κατηγορούσες πιό δύσκολα τη "harry-μανία".

Φιλικά,
Ο Έτσι.

Σοφία said...

Όταν κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο του Harry Potter στην Αγγλία δεν θυμάμαι να είχε γίνει καμία διαφημιστική καμπάνια. Το βιβλίο έγινε γνωστό από στόμα σε στόμα, κυρίως από γονείς που το έμαθαν από τα παιδιά τους. Όταν κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο, τα παιδιά που είχαν αγαπήσει τον Harry Potter έκαναν ουρές έξω από τα βιβλιοπωλεία με τους γονείς τους για να το αγοράσουν και μετά (ω του θαύματος!) το άνοιγαν επί τόπου και άρχιζαν να διαβάζουν. Ακόμα και για μια χώρα όπως η Αγγλία, όπου ο κόσμος διαβάζει πάρα πολύ, αυτό ήταν κάτι αξιοσημείωτο, και φυσικά έγινε θέμα στα δελτία ειδήσεων. Έτσι άρχισε η JK Rowling να γίνεται γνωστή στο ευρύ κοινό.

Θυμάμαι ότι έβλεπες κόσμο να διαβάζει τα βιβλία του Harry Potter στα τρένα, και να τα συζητάνε μεταξύ τους. Ήταν η πρώτη φορά που ένα βιβλίο είχε αγγίξει τον κόσμο σε τέτοιο σημείο, που σου μιλούσαν άσχετοι στο δρόμο όταν σε έβλεπαν να το κρατάς. Θυμάμαι ότι ήμουν στο τρένο πηγαίνοντας στη δουλειά και διάβαζα το πρώτο ή το δεύτερο βιβλίο, και πέρασε ο ελεγκτής των εισιτηρίων, το είδε και μου έπιασε κουβέντα για τον Harry Potter. Θυμάμαι ότι μας είχαν καλέσει κάτι συνάδελφοι για φαγητό και αργήσαμε να πάμε γιατί ήμουν στο τελευταίο κεφάλαιο του τρίτου βιβλίου και δεν μπορούσα να το αφήσω στη μέση. Όταν τελικά φτάσαμε σπίτι τους, τους εξήγησα το λόγο της καθυστέρησης και αμέσως με διαβεβαίωσαν ότι δικαιολογούμαι, και άρχισαν να ρωτάνε πώς μου φάνηκε αυτό ή εκείνο το σημείο της πλοκής. Μας είχαν κάνει συλλογική πλύση εγκεφάλου τα ΜΜΕ; Δε νομίζω. Αν ήταν τόσο εύκολο, θα είχαν γίνει όλοι οι συγγραφείς ζάμπλουτοι.

Απ' όσο μπορώ να καταλάβω, αυτή η μανία με το "ποιοτικό" βιβλίο είναι χαρακτηριστικό των Ελλήνων που καμώνονται για να μπουν στο μάτι του γείτονά τους. Εδώ δεν έχω συναντήσει κάτι ανάλογο, τουλάχιστον όσον αφορά στα βιβλία, αφού ο κόσμος διαβάζει κυρίως για ευχαρίστηση, και όχι για να αποδείξει ότι έχει επίπεδο. Προσωπικά Καζαντζάκη, Παπαδιαμάντη, Καρκαβίτσα δεν θα διάβαζα πλέον με τίποτα, ούτε θα μου περνούσε από το μυαλό να μπω σε βιβλιοπωλείο και να ζητήσω κάτι "ποιοτικό". Ο Dan Brown μ' αρέσει όμως, και έχω διαβάσει όλα του τα βιβλία, όχι μόνο τον Κώδικα. Και ο Αλέξανδρος Δουμάς μου άρεσε πολύ όταν ήμουν μικρή και συμφωνώ ότι το στυλ του είναι παρεμφερές της Rowling.

Γούστα είναι αυτά...

Anonymous said...

ΤΡΙΓΩΝΟΨΑΡΟΥΛΗΣ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΨΩΜΙ ΛΟΙΠΟΝ...!!!

Dream_Rider said...

Συμφωνώ με αυτά που γράφεις. Όπως συμφωνώ και με τη Σοφία. Γούστα είναι αυτά. Δεν μπορείς να υπαγορεύσεις σε κάποιον τί του αρέσει και τί όχι. Τί πρέπει να διαβάζει και τί όχι.

Απλά, όταν γίνεται θόρυβος κάπου μαζεύονται και διάφορι άσχετοι απλά για να πουν οτι ήμουν εκαί ή για να εκφέρουν άποψη.. Χαρακτηριστικό του Έλληνα..

Tf said...

Του Τριγωνοψαρούλη...χαχαχχχα... και του Μαυρολέπια...χαχχαχα :)

Ααχχ, εμένα πιο πολύ μου τη δίνει αυτός ο λόγος εντυπωσιασμού που λες. Γενικά τέτοια άτομα που ό,τι κάνουν και λένε είναι μόνο για να "φανούν" θέλω να τα φτύσω στα μούτρα...

Τελικά το αμάξι θα το πάρεις; :)

Μ said...

Δυστυχώς εδώ στην Ελλάδα εντυπωσιαζόμαστε γρήγορα. Δε μας νοιάζει η ουσία αλλά αυτό που γίνεται μόδα το ακολουθούμε για να μην μας πούνε οπισθοδρομικούς.
"Χαρούλη" δεν διάβασα και ούτε πρόκειται.Με ανατριχιάζει θα έλεγα.Πώς μπορείς να μιλήσεις για μαγία και το κακό σε ένα παιδάκι.
Όσο για την ελληνική λογοτεχνία... Μ'αρέσει πολύ το διάβασμα αλλά τελευταία λίγα είναι τα καλά βιβλία. Κυριαρχούν οι "αρπαχτές".Γίνεται κάποιος να γράφει ένα βιβλίο, να είναι πρώτο στις λίστες των ευπώλητων και μετά από 2 μήνες να βγάζει καινούριο βιβλίο;;;

Σοφία said...

@ Mαρία: Όταν του διηγείσαι το παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας, για το κακό δεν του μιλάς;
Εκτός αυτού, το Χάρυ Πόττερ δεν είναι για παιδάκια. Αν είσαι αρκετά μεγάλος για να διαβάσεις Χάρυ Πόττερ, γνωρίζεις ήδη για το κακό και το καλό ;-)

Beatrix Kiddo said...

ξέρεις είναι αστείο γιατί αναζητώντας το Χαρούλη που ξεχνιέται στις χαραυγές, έπεσα πάνω σε έναν άλλο Harrouli,τον Potter. Όπως και να χει, αυτό που γίνεται με τους ψευτοάλλους ανθρώπους, ή άλλους ψευτοανθρώπους(?), είναι κρίμα, και όπως λέγαμε και στις εκθέσεις για τις πανελλήνιες, το πρώτο μέτρο αντιμετώπισης είναι η παιδεία :D. Τώρα παιδεία με το Harry, δεν ξέρω κατά πόσο βοηθάει σ αυτή την κατεύθυνση, αλλά αμα αρχίσει τα μαγικά του θα δείτε εσείς όλοι που περιμένατε να πεθάνει!!!
Φιλιααααα

prophet81 said...

Καλημέρα σε όλους. Μετά από διακοπή σχεδόν ενός μήνα επέστρεψα δυναμικά. Μην βάζετε στο νου σας τίποτα διακοπές και ξεκούραση, ίσα ίσα το αντίθετο. Δουλειά πολύ και κούραση απίστευτη. Αλλά δεν μασάμε ακόμα!

@ ο ετσι αν η κ. Rowling θέλει να διαπραγματευτεί βασικές αξίες όπως τιμή, ήθος και πάλη του κακού και του καλού, θα ήθελα πραγματικά να τη βλέπω να αγωνίζεται και σε διαφορετικές θέσεις από τη συγγραφή ενός βιβλίου. Καλή η θεωρία αλλά το σίδερο κολλάει αλλού. Δεν άκουσα μέχρι στιγμής να προσφέρει κάποιο ποσό από τα κέρδη της σε φιλανθρωπικό ίδρυμα (πολλά θέλω ε;). Ή μήπως δεν έχει κερδίσει αρκετά χρήματα ακόμα; Και προσοχή, μιλάω για πραγματική προσφορά και όχι για λόγους εντυπωσιασμού, διαφήμισης ή φοροδιαφυγής. Μιλάω και ΄γώ για "ήθος", αλλά μάλλον λίγο διαφορετικό από το δικό της!!!

@σοφία όντως, το βιβλίο υπήρχε σε κάποιο μικρό βιβλιοπωλείο, ώσπου δεν θυμάμαι ακριβώς πως άρχισε σιγά σιγά να προβάλλεται περισσότερο μέχρι που έφτασε εδώ που είναι σήμερα. Και αυτό είναι ένα από τα υπέρ που θα έπρεπε αυτή την αγνότητα να τη διατηρήσει με νύχια και με δόντια και όχι να οδηγείται σε έναν πόλεμο διαφημιστικών βομβαρδισμών. Δεν τα έχει ανάγκη.
Όντως γούστα είναι αυτά, ωστόσο προσπάθησε κάποια στιγμή αν πέσει στα χέρια σου να διαβάσεις τα "Λόγια της πλώρης" του Καρκαβίτσα. Είναι γεμάτο εικόνες της θάλασσας, του ταξιδιού και του νόστου για την πατρίδα.

@ αφροδίτη μην λες τέτοια πράγματα γιατί τα διαβάζει ο Β. και νομίζει ότι του κάνουμε καζούρα τώρα που είναι νεός - ψάρι στο στρατό! Μήπως ήρθε η ώρα να τετραγωνίσουμε τον Τριγωνοψαρούλη;;;

Θα απαντήσω σε όλους, απλά πλάκωσε πάλι λίγη δουλίτσα, οπότε υπομονή.
Φιλιά στα μούτρα σε όλους...

Σοφία said...

Πώς λες ότι δεν έχει κάνει ούτε μία προσφορά σε φιλανθρωπικό ίδρυμα; Ίσα ίσα που είναι γνωστό ότι δίνει πλουσιοπάροχα. Στην Αγγλία μάλιστα έχει γράψει άλλα δυο βιβλία σχετικά με τον Χάρυ Πόττερ, και έχει δώσει τα δικαιώματά τους εξολοκλήρου σε φιλανθρωπικό ίδρυμα (Comic Relief).

Καλό είναι να ελέγχουμε τα στοιχεία μας πριν αρχίσουμε να κριτικάρουμε...

prophet81 said...

@dream_rider διπλωμάτης όπως πάντα ε; Συμφωνώ ότι σε δεν μπορείς να επιβάλλεις σε κάποιον να διαβάσει κάτι που δεν το θέλει. Εκεί είναι που τσατίζομαι με το σκεπτικό των διαφημίσεων! Όπως έγραψα και στο άρθρο, το διάβασμα σε καμία περίπτωση δεν είναι ντροπή και ζητώ συγνώμη αν άφησα να φανεί κάτι τέτοιο (και 'γώ διπλωματικά σου απάντησα όμως ε;).

prophet81 said...

@tf μάλλον δεν θα καταφέρεις και πολλά. Είναι τόσο κολλημένα αυτά τα άτομα που έτσι και τους φτύσουμε θα νομίζουν ότι βρέχει!!!

"Φτού φτού φτού" μακριά από μας...

Μ said...

@ σοφία: Άλλο πράγμα ο κακός ο λύκος και άλλο πράγμα το αμπρακατάμπρα και τα τέρατα που κάνουν μάγια... Και μετά λέμε από πού τα παιδιά μας μαθαίνουν την βία και κάθε είδους μαγίες (μαύρες,λευκές...).

@ prophet81: Σνιφ, σνιφ... Ε, είμαι και εγώ εδώ! Σε όλους απάντησες εκτός από εμένα!!! Σνιφ, κλαψ, λυγμ...

Anonymous said...

white prophet: Κάπου δε μας τα λες καλά. Γιατί αναφέρεις τον Καρκαβίτσα, ωσάν και είσαι θεματοφύλακας του ελληνικού πνεύματος;
Αγαπητέ, καταλαβαίνω τον ενθουσιασμό σου ίσως λόγω του (πιό) νεαρού της ηλικίας σου, αλλά είναι λίγο άστοχο να υπονοείς ότι όποιος απόλαυσες τα βιβλία του Πόττερ είναι αυτόματα "πρόβατο" που "τρώει" ό,τι του πλασάρει η Αμερικοκρατούμενη προπαγάνδα πλύσης εγκεφάλου.
Ξέρεις, καμιά φορά χρειάζεται και το "χάμπουργκερ", προσθέτει μια αίσθηση χαλάρωσης απο τη "μονοτονία" του "σπιτικού" φαγητού.
Δεν είναι ντροπή, ούτε σημαίνει ότι όποιος διαβάζει Στήβεν Κινγκ ή Χάρρυ Πόττερ δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί βιβλία πιό "λογοτεχνικών" συγγραφέων.


Όσο για την απαξίωση σου για τη Rowling, και την απαίτηση σου να δώσει λεφτά σε φιλανθρωπίες για να καταδεχτείς να τη "δείς" σαν συγγραφέα που πραγματεύεται βασικές αξίες στα βιβλία της....ουδέν σχόλιο. Δεν κατάλαβα τη λογική σου για να είμαι ειλικρινής. Ας πούμε εσύ, πριν κατηγορήσεις, τί έκανες; (Δε χρειάζονται χρήματα πάντα, μην καταφύγεις σε αυτή τη δικαιολογία).

Φιλικά,
Ο Έτσι.

prophet81 said...

@μαρία κ.-π. σε είδα κούκλα μου και με την πρώτη ευκαιρία θα τα πούμε. Είμαι λιγάκι απασχολημένος...γιατί διαβάζω τον "Καλόκαρδο Λύκο" (φανταστικό παραμύθι)!!!

prophet81 said...

@μαρία κ.-π. χωρίς να θέλω να φανώ οπισθοδρομικός, νομίζω ότι αρκετές φορές γουστάρω να είμαι νοσταλγός του παρελθόντος, σε σημείο που να γίνομαι και λιγάκι γραφικός. Θα έλεγα ότι είμαι ένας συντηρητικός επαναστάτης!!!
θα συμφωνήσω με την Σοφία ότι και παλιότερα, τότε δηλαδή που οι γιαγιάδες καθόντουσαν με τα εγγονάκια τους δίπλα στο τζάκι και λέγανε παραμύθια* (νοσταλγός του παρελθόντος που λέγαμε πριν) τα παραμύθια δεν ήταν λιγότερο τρομακτικά. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια γίνεται μια στροφή στα παραμύθια και καταργούνται ταμπέλες, όπως για παράδειγμα: ο "κακός" λύκος, η "καημένη" κοκκινοσκουφίτσα κ.ά**. Τώρα που έχεις μικρό παιδί στο σπίτι προσπάθησε να βρείς από τις εκδόσεις ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ τη σειρά με τα βιβλία του Geoffroy de Pennart. Θα πάθεις πλάκα!
Όσον αφορά τώρα την ελληνική λογοτεχνία, έχω εκφράσει και στο αρθράκι τις διαφωνίες μου. Ισχύει και εδώ ότι και στις ελληνικές δισκογραφικές εταιρείες. Βλέπεις τον Νταλάρα για παράδειγμα να βγάζει 10 δίσκους το μήνα και να συμμετέχει σε άλλους τόσους!!!!!ΈΛΕΟΣ!!!!(καθόλου τυχαίο το παράδειγμα)!!!!!!

*Δυστυχώς, να μου το θυμηθείς ότι από δώ και πέρα για να νανουρίζει μια γιαγιά το εγγονάκι της θα πρέπει να έχει συμμετάσχει τουλάχιστον σε ένα fame story!!!

**Πάντα ευχόμουν το κογιότ να πιάσει μια φορά το μπιπ μπιπ...και 'σείς ε;

prophet81 said...

@σοφία μου, δύσκολη η απόδοση του νοήματος των λέξεων "καλό" και "κακό". Ακόμα και τώρα δύσκολα τις ξεχωρίζω! Άσε που όλο αυτό το "παιχνίδι" μου θυμίζει λιγάκι την Αμερική και τον τρόπο με τον οποίο χωρίζει τον κόσμο σε "καλό - συμμάχους" και σε "κακό - τρομοκράτες". Τελικά ακόμα αναρωτιέμαι εγώ με ποιον είμαι! Με εμάς ή με τους άλλους;

@beatrix kiddo, καλώς ήρθες στην παρέα μας. Απίστευτο τραγούδι και εκφράζει ακριβώς αυτή την αγωνιώδη προσπάθεια των ανθρώπων να απαλλαγούν από τον ίδιο τους τον εαυτό:
"μάσκα δεν έχω να γυρνώ
στο καρναβάλι ετούτο"

Όσον αφορά για το θέμα "παιδεία" στην Ελλάδα, μπορούμε να συζητάμε μέρες ολόκληρες. Μόνο με ένα μαγικό ραβδάκι διορθώνεται η κατάσταση, όπως σωστά ανέφερες και 'σύ...Οπότε, λοιπόν, πάμε όλοι μαζί:
ΑΜΠΡΑ ΚΑΤΑΜΠΡΑ...ΑΜΠΡΑ ΚΑΤΑΜΠΡΑ...

prophet81 said...

@σοφία όταν μιλάμε για φιλανθρωπική πράξη και αγάπη για τον συνάνθρωπο, εννοούμε ότι δίνουμε από το υστέρημά μας και όχι από το υπέρ-πλεόνασμά μας! Το διευκρίνησα ότι μιλάω για πραγματική φιλανθρωπική πράξη χωρίς καμία άλλη προέκταση ;)

@anonymous μάλλον θα πρέπει να ξαναδιαβάσεις όλο το αρθράκι και όχι ένα μέρος του διότι τόνισα πολλές φορές τι εννοώ.
Όσον αφορά το χάμπουργκερ συγνώμη αλλά εγώ δεν είμαι από αυτούς που σηκώνουν το χέρι γιατί δεν έπινα ποτέ coca cola και ούτε τώρα τη ζητώ με το χέρι σηκωμένο, όπως στη διαφήμιση! Και δεν το κάνω επειδή είμαι τοπικιστής ή κάτι τέτοιο αλλά επειδή μισώ την γενικότερη στρατηγική όλων αυτών των μεγάλων πολυεθνικών που από τη μία γίνονται χορηγοί στους γιατρούς χωρίς σύνορα και από την άλλη συντηρούν εμφύλιους πολέμους σε αρκετές περιοχές του κόσμου μόνο και μόνο στο όνομα του κέρδους και στην εκμετάλλευση των πρώτων υλών. Το πήγα μακριά ε;

Τέσπα, πολλά φιλιά στα μούτρα σε όλους...

Anonymous said...

Ναι whiteprophet, το πήγες υπερβολικά μακρυά. Μέχρι στο σημείο που καταλήγουν οι απόψεις σου να ακούγονται σαν εφηβικές αντιδράσεις.
Απο τη μια είναι καλό αυτό (μείνε έφηβος όσο μπορείς), αλλά απο την άλλη ο μηδενισμός και οι απόλυτες καταδίκες γεμάτες γενικότητες, δεν είναι χρήσιμες.
Όπως και νά'χει, ο καθένας με τις απόψεις του.
Εγώ πάντως γουστάρω που και που κάνα χάμπουργκερ. Χωρίς κόμπλεξ "λογοτεχνικοπενίας". Γιατί έχω την αίσθηση ότι όποιος διαβάζει συνέχεια και μόνον "καταξιωμένους" λογοτεχνικά συγγραφείς, καταλήγει στην καταπίεση.

Ο Έτσι.

Μ said...

Μετά από τις τελευταίες πυρκαγιές θα πρέπει να βρω καινούρια παραμύθια για την μπέμπα! Η κοκινοσκουφίτσα και ο κακός λύκος δεν πάνει πλέον... Άντε να της εξηγήσεις τι ήταν το ΔΑΣΟΣ :-(((

Φιλιά από τα πάτρια εδάφη!!! Αλεξ/πολη δεν είπες ότι δουλεύεις;

prophet81 said...

@anonymous σ΄ ευχαριστώ πολύ για το "αιώνιος έφηβος". Ξέρεις άλλοι προσπαθούν με νύχια και με δόντια να ξεφύγουν από τον ωχαδερφισμό αλλά τελικά πάνε κατευθείαν και πέφτουν με τα μούτρα πάνω του! Δεν είμαι και ούτε θέλω να γίνω σαν το παιδάκι της Greenpeace στην τηλεόραση που με υφάκι μας τη λέει, αλλά επίσης δεν θέλω σε καμία περίπτωση να γίνω σαν τον κύριο Αριστείδη που περιγράφει ο Μίλτος Πασχαλίδης σε ένα από τα τραγούδια του.
Τώρα μεταξύ μας, ένα χαμπουργκερ το τσιμπάω και γώ άνετα. Έτσι για να απολαμβάνω μετά καλύτερα την πραγματική "τροφή"!

@μαρία κ.-π. θυμάσαι ένα τραγουδάκι παιδικό που έλεγε κάπως έτσι:"Περπατώ εις το δάσος, όταν ο λύκος δεν είναι εδώ. Λύκε λύκε είσαι εδώ;"
Από δώ και πέρα θα το κάνουμε διασκευή και θα τραγουδάμε το εξής: "Περπατώ εις το δάσος, όταν το δάσος δεν είναι εδώ..."
Δ Υ Σ Τ Υ Χ Ω Σ ! ! !

Ναι Αλεξανδρούπολη δουλεύω. Πολλά φιλιά από τον βορρά...