2) Ένα πιατάκι με ελληνικό καφέ και μερικά καρβουνάκια, το οποίο μας σέρβιραν σε μια παραδοσιακή ταβέρνα στον Θεολόγο. Στην αρχή το κοιτούσαμε είναι η αλήθεια με απορία. Τη λύση όμως ήρθε να δώσει, μαζί με ένα χαμόγελο όλο υποσχέσεις, η νεαρή κτηνίατρος που καθόταν στο διπλανό τραπέζι και που παρεπιπτόντως από τα τσίπουρα είχε γίνει κουρούμπελο! Τελικά, να σας πω την αλήθεια δεν θυμάμαι που χρησιμεύει ο καμμένος ελληνικός καφές, θυμάμαι ωστόσο τα ωραία μάτια της κτηνιάτρου!
3) Μία ζεστή κρέπα με σοκολάτα και μπισκότο, με θέα την παραλία του Ποτού. Και ύστερα ήρθαν οι ..... μπύρες!
4) Οι γειτόνισσες του διπλανού ξενοδοχείου που παίζανε μπιρίμπα μέχρι τις 4 το πρωί.
5) Ακόμα γελάω με την διαπίστωση-ατάκα του Φ. όταν είδε τα κοντά τραπεζάκια που υπήρχαν μέσα στο σαλόνι του καραβιού. Ο ίδιος είναι γύρω στα 2 μέτρα και μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες να βολέψει τα πόδια του φώναξε αγανακτισμένος: "Μα τι στο διάολο είναι αυτά; Τραπεζάκια για Hobbit;"
6) Το γουργούρισμα της μηχανής του αυτοκινήτου, ειδικά στο δρόμο της επιστροφής. Τα χρειαστήκαμε λίγο...
Λατρεύω τις αποδράσεις, αν και δεν υπάρχουν αρκετές από δαύτες. Ελπίζω να σας άφησα μια μικρή εικόνα από το ταξίδι-αστραπή και οι μυρωδιές να μην σας έσπασαν τη μύτη...
Φιλιά πολλά στα μούτρα...
8 comments:
Αυτά είναι. Ωραία ατμόσφαιρα ακούγεται. Αντέ και στα δικά μας (μετά την εξεταστική..). Φιλιά ρε
KALA EINAI NA JEKOYRAZESAI LIGO KAI NA JEFEYGEIS...APO OTI SE KYNHGAEI.EGW PALI PROTIMAW TO BEACH VOLEY ME KALO ANTAGWNISMO H' TO RACBI KAI POLLA KOKTEIL PRIN PERASEI KAI AYTH H KYRIAKH KAI ERTHEI ALLH MIA DEYTERA!AAA!KAI APO MEME STHN PARALIA AJIZOYN OTAN EXEIS KALH PAREA GIA NA SXOLIAZEIS
O JEXAMENOS
Καμιά φωτογραφία, υπάρχει;
Σου εύχομαι να ξαναζήσεις τέτοιες ευχάριστες ώρες ξανά και σύντομα.
Τέλεια η Θάσος, την οποία έχω επισκεφθεί τρεις φορές στη ζωή μου αλλά πρέπει να ξαναπάω για να ανανεώσω μνήμες μιας και όλα τα ταξίδια ήταν σε μικρή ηλικία.
Προφήτη ωραίες στιγμές μας περιγράφεις. Την επόμενη φορά πάρε και μια φωτογραφική για να μας ταξιδεύεις λίγο περισσότερο. :)
@statler-waldorf από ότι μου είπανε η εξεταστική είναι προς τα τέλη του Ιούνη ε; Φαντάζομαι φραπεδάκι στην παραλία, εκεί που σκάει το κύμα και ένα βιβλίο του Πανεπιστημίου (για διακοσμητικούς κυρίως λόγους...)! Καλό κουράγιο ρε φίλε και τι να πω...άντε και καλός φαντάρος μετά :)
@anonymous λαχανιασμένο σε ακούω! Ποιος σε κυνηγάει; Ελπίζω μόνο οι γυναίκες και όχι τα χρέη!Beach volley ε; Θυμάμαι κάποτε έπαιζα και 'γώ, αλλά δεν είχα δυνατό ανταγωνισμό και βαριόμουν γρήγορα. Άσε που βάζαμε στοιχήματα τα ποτά μας και στεναχωριόμουν που πλήρωναν συνέχεια τα φιλαράκια μου!!!
Καλή και γρήγορη αντάμωση εύχομαι...παρήγγειλέ μου ένα Wooloomooloo Wonder και έρχομαι για σχολιασμό...και όχι μόνο!!!
@σοφία μου η αλήθεια είναι πως δεν τα πάω καλά με τις φωτογραφίες. Έχω βέβαια μερικές και ίσως τις προσθέσω κάποια στιγμή. Α έχω και μία με μαγιώ (εφιάλτης)!!!!
@nobody ευχαριστώ και στα δικά σας!!!
@tf ίσως να σε έχω συναντήσει κάπου εκεί στο παρελθόν, μιας και το συγκεκριμένο νησί ήταν κάτι σαν οικογενειακό μας στέκι όταν ήμουν μικρός. Ούτως ή άλλως το νησί, κακά τα ψέμματα, δεν είναι ούτε Μύκονος ούτε Σαντορίνη. Είναι ένας άκρως οικογενειακός προορισμός, με απόλυτη ησυχία και ηρεμία, άλλωστε αυτό είναι που μ' αρέσει κιόλας.
Φωτογραφική υπήρχε κάπου στο βάθος της βαλίτσας ξεχασμένη, καθώς τα τοπία και οι καταστάσεις διαδέχονταν το ένα το άλλο με τόσο γρήγορο ρυθμό που δεν προλαβαίναμε να τα αποτυπώσουμε στο μυαλό μας, πόσο μάλλον στον φωτογραφικό φακό. Κάτι θα γίνει όμως, όπως είπα και στην Σοφία, θα προσπαθήσω να προσθέσω μερικές.
Φιλιά στα μούτρα σε όλους...
οκ, αναμένουμε ;)
Να ενημερώσω ότι αύριο, 1 Ιουνίου, είναι η μέρα αφιερωμένη στην Αμαλία Καλυβίνου από τους Έλληνες bloggers. Πληροφορίες για τη δράση μας εδώ κι εδώ. Η λίστα των λινκς εδώ. Επίσης στο #Amalia στο irc (GRnet).
@tf σε ευχαριστώ πολύ αν και είχα ήδη ενημερωθεί μέσα από το blog σου. Είναι πολύ σημαντικό στις μέρες μας να ακούγονται αυτές οι φωνές. Να ενώνονται με τις δικές μας και από ψίθυροι να γίνονται κραυγές. Επίτρεψέ μου ωστόσο να μην πάρω θέση στο συγκεκριμένο θέμα γιατί με πονάει πάρα πολύ. Σήμερα κλείνουν τρεις μήνες που έχασα τον πατέρα μου από καρκίνο, οπότε δεν είμαι και στα καλύτερά μου...
Παρ' όλα αυτά σας στέλνω πολλά φιλιά στα μούτρα!
Post a Comment