Thursday, June 14, 2007

ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ!


Την περασμένη Κυριακή τακτοποιώντας το υπόγειο ανακάλυψα μία ξεχασμένη μπάλα του μπάσκετ. Ξεφουσκωμένη και γεμάτη αράχνες, μόνο οι αναμνήσεις ήταν εκεί ζωντανές για να μου θυμίζουν πως κάποτε ήταν γεμάτη ενέργεια και παιχνίδι. Όπως ήμουν με τις φόρμες χτύπησα το κουδούνι του Μ. και του έδειξα τον μικρό πορτοκαλί θησαυρό. Διάλογος δεν υπήρξε, άλλωστε το μόνο που είπε ήταν "περίμενε, πάω να αλλάξω ρούχα".

Ανεβήκαμε στο μηχανάκι και κατευθυνθήκαμε προς το πλησιέστερο βενζινάδικο. Όπως καταλαβαίνετε έπρεπε να δώσουμε και πάλι ζωή στην μπάλα. Δεύτερος σταθμός ήταν ένα σχολείο, που διέθετε μπασκέτες (χωρίς διχτάκι δυστυχώς). Κάναμε κατάληψη στην μία απ' αυτές, καθώς στην δεύτερη παίζανε ήδη γύρω στα 6 παιδάκια, προφανώς του Δημοτικού. Καθίσαμε περίπου 45 λεπτά κι όμως πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου χιλιάδες εικόνες και θύμισες. Αφού εκτονωθήκαμε και κουραστήκαμε, πήραμε την πορτοκαλί σύντροφό μας και ξεκινήσαμε για το σπίτι.

Οι κοινωνίες αλλάζουν συνεχώς, το ίδιο και ο τρόπος ζωής. Οι γονείς μας έζησαν κάτω από διαφορετικές συνθήκες, εμείς το ίδιο και φυσικά τα παιδιά μας θα μεγαλώσουν αλλιώς. Αυτό δεν πρέπει να είναι αναγκαστικά και κάτι κακό. Τεχνικά τουλάχιστον βελτιώνονται πολλά πράγματα που βοηθάνε ταυτόχρονα και στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής...ηθικά όμως τι γίνεται; Διότι ενώ σε κάθε γειτονιά υπάρχει και ένα γήπεδο άθλησης, δεν υπάρχει συμμετοχή! Τι φοβούνται οι άνθρωποι σήμερα; Η μάλλον τι δεν φοβούνται οι άνθρωποι σήμερα; Έχουμε γεμίσει το μυαλό μας με ξενοφοβίες, ρατσισμούς, καχυποψίες, προκαταλήψεις και στερεότυπα.

...Ανέβηκα στο μηχανάκι και αντί να νιώθω αναζωογονημένος και "καθαρός" ψυχικά, άρχισα να μαυρίζω το μυαλό μου με σκέψεις για το τι θα μπορούσαν να πούνε κάποιοι γονείς που είδανε από το μπαλκόνι τους δύο άγνωστους "μαντραχαλάδες" να παίζουν στον ίδιο χώρο με τα παιδιά τους...παιδεραστές; έμποροι οργάνων; απαγωγείς;

Σας ακούγονται τρελά όλα αυτά και υπερβολικά ε; Και σε μένα το ίδιο. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα αντέχουμε στην πίεση των ΜΜΕ. Ευτυχώς!

8 comments:

Nobody said...

Όταν είμασταν μικρά όλα παίζαμε στα γήπεδα. Κορίτσια και αγόρια. Τώρα τα παιδιά ασχολούνται με το ίντερνετ, τα πλεί στέτισιον κτλ κτλ.

Μαλάκωμα μυαλού και σώματος

prophet81 said...

@nobody όταν αυτά γίνονται με μέτρο είναι επιθυμητά. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν ξεπερνιούνται τα όρια. Τώρα θα μου πεις ότι ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά την διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο επιθυμητό και στην υπερβολή...Ούφ μπερδεύτηκα!
Θυμάσαι που παίζαμε κρυφτό και κηνυγητό; Ωραία χρόνια...

Dream_Rider said...

Έχουμε ξεχάσει να κρατάμε τα πράγματα απλά! Όπως είναι και όπως φαίνονται.

Ένας αγώνας μπάσκετ, πχ., μεταξύ 2 φίλων, είναι ένας αγώνας μπάσκετ μεταξύ 2 φίλων!!!

Εάν αρχίσουμε τα μήπως, άμα, ίσως είναι κάτι περισσότερο, λιγότερο, διαφορετικό τότε το χάσαμε το παιχνίδι.. Καί τη μπάλα!

Άλλο να είσαι υποψιασμένος και άλλο καχύποπτος!

Keep it simple!

prophet81 said...

@dream_rider γι' αυτό και ΄γώ, σε πείσμα των καιρών, ετοιμάζω για την άλλη Κυριακή έναν αγώνα μπάσκετ με παλιούς συμμαθητές, με στοιχήματα και πολύ γέλιο. Έτσι για να επαναφέρουμε τα απλά πράγματα στη θέση που τους ταιριάζουν.
Μου θυμίζει μία διαφήμιση που έλεγε: "Ένας αγώνας μπάσκετ με τους φίλους σου --> Αξία = Ανεκτίμητη"!

Πάντως, η έννοια του παιχνιδιού έχει πάρει αρκετές μορφές από τα αρχαία χρόνια και σηκώνει πολύ ανάλυση. Θα το επιχειρήσω σε κάποια άλλο αρθράκι.
Φιλιά στα μούτρα σε όλους...

Anonymous said...

Τα χρόνια της αθωότητας γκρεμίστηκαν μαζί με τη δημοκρατία.

prophet81 said...

@ο φλύαρος αίολος...τη λέξη δημοκρατία υποθέτω πως τη βάζεις μέσα σε εισαγωγικά ε; Δύσκολο θέμα έπιασες και είναι πρωί ακόμα.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι:
-στην μοναρχία, ο ένας κάνει ότι θέλει
-στην αριστοκρατία, οι λίγοι κάνουν ότι θέλουν
-στη δημοκρατία, κανένας δεν κάνει αυτό που θέλει
!!!
Ας ελπίσουμε ότι έχεις άδικο φλύαρε!!!

Σοφία said...

Συμφωνώ με τον Dream_Rider: από τη στιγμή που αρχίζεις να μην κάνεις απόλυτα φυσιολογικά πράγματα επειδή μια μειοψηφία έχει εκμεταλλευτεί ανάλογες καταστάσεις για ίδιο όφελος, χάνεις το παιχνίδι. Επέμενε λοιπόν δυναμικά στους αγώνες μπάσκετ και μην κάνεις πίσω. Στην τελική, η πιο καλή προφύλαξη για τα παιδιά που παίζουν στους δρόμους είναι να υπάρχουν γύρω τους πολλοί μεγάλοι χωρίς απώτερο σκοπό.

Και σε άλλα με υγεία!

prophet81 said...

@σοφία ψάχνω πέμπτο παίκτη για την ομάδα μου. Το Σάββατο αν δεν έχεις να κάνεις τίποτα καλύτερο λοιπόν, έλα να κάνουμε τους bodyguards (έτσι δεν γράφεται;)!
Πάντως οι μπόμπιρες σήμερα είναι πανέξυπνοι και σίγουρα το τελευταίο που θέλουν είναι τη βοήθειά μας...