Monday, October 22, 2007

ΓΚΑΝΑΣ...ΕΝΑΣ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ!

*Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από άρθρο που θα δημοσιευτεί αύριο σε τοπική εφημερίδα.

Την προηγούμενη Πέμπτη είχα την χαρά και την τιμή να φιλοξενώ στο στούντιο του Ράδιο Πόλις 102,6 τον γνωστό ποιητή και στιχουργό Μιχάλη Γκανά. Μετά από πρόσκλησή μας, έφτασε στο ραδιοφωνικό σταθμό στις 7 το απόγευμα ευδιάθετος, φορώντας ένα τζιν και ένα απλό πουκάμισο. Ίσως έτσι θα έπρεπε να είναι οι πραγματικοί καλλιτέχνες, και όχι να προσπαθούν με φανταχτερά ρούχα να κρύψουν την πνευματική τους γύμνια. Ήταν η πρώτη φορά που τα βήματά του φτάνανε μέχρι τον Έβρο καθώς πιο πριν μόνο ως φαντάρος είχε φτάσει τότε στην Ξάνθη. Στην κουβέντα που είχαμε εξέφρασε την αγάπη του για την Αλεξανδρούπολη και την μεγάλη εντύπωση που του έκανε η Σαμοθράκη, που όπως είπε μοιάζει με βράχο που ξεπροβάλλει στη μέση της θάλασσας. Κάθισε στην καρέκλα που κοιτούσε προς το δρόμο για να νιώθει ελεύθερος και φόρεσε τα ακουστικά του με χαρακτηριστική άνεση, πίνοντας που και που μια ρουφηξιά από τον καφέ του. Παρ’ όλο που η συνέντευξη κράτησε μόλις 30 λεπτά, είχε όρεξη και με ιδιαίτερη χαρά απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις, ειδικά σε αυτές που έστειλαν οι θαυμαστές του από όλη την Ελλάδα μέσω του Ίντερνετ. Τόνισε με έμφαση τις επιρροές που δέχθηκε τόσο από τον Παλαμά όσο και από τον Σεφέρη αλλά και την εμμονή που δείχνει στην παραδοσιακή μουσική, κυρίως στους ηπειρώτικους ρυθμούς. Συγκινημένος έκανε λόγο και για την σκέψη του να σταματήσει να δίνει πλέον τους στίχους του σε καλλιτέχνες και για όλα εκείνα τα τραγούδια που θα μείνουν ξεχασμένα στο συρτάρι του, χωρίς να έχουν την τύχη να βρουν μια φωνή να ακουστούν.
Αναφέρθηκε όμως και σε πιο απλά πράγματα όπως για το είδος της μουσικής που ακούει ο ίδιος, για τα παιδιά που βγαίνουν στο μουσικό στερέωμα από τα reality παιχνίδια, για την πειρατεία που «σκοτώνει» τη μουσική αλλά και για τον νικηφόρο αγώνα της Ελλάδας απέναντι στην Τουρκία.
Στην πρόσκληση να μας πει την ιστορία δημιουργίας ενός τραγουδιού που του έχει μείνει βαθιά χαραγμένη, εκείνος ακούραστα ξεκίνησε να αφηγείται:
«…στα εφηβικά μου χρόνια η παρέα αποτελούνταν από πέντε άτομα. Οι τρεις από μας είχαμε μία μεγαλύτερη έφεση στα γράμματα και έτσι αποφασίσαμε να σπουδάσουμε σε μια ιδιωτική σχολή δημοσιογραφίας (από τις πρώτες που δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα). Η συνέχεια όμως δεν ήταν εξίσου ελπιδοφόρα καθώς οι οικονομικές απαιτήσεις και τα πολιτικά παιχνίδια που κρυβόντουσαν από πίσω, ήταν από τις αιτίες που διακόψαμε κακήν κακώς τις σπουδές μας. Καταλάβαμε, λοιπόν γρήγορα, ότι δεν άξιζε τον κόπο να σπαταλήσουμε άλλο τον χρόνο μας και στραφήκαμε ο καθένας σε διαφορετικούς δρόμους. Ο ένας από εμάς μπάρκαρε σε καράβι που έκανε υπερατλαντικά ταξίδια. Με τον συγκεκριμένο φίλο μου, παρ’ όλες τις τεράστιες αποστάσεις που μας χώριζαν, ποτέ δεν χάσαμε της επαφή, καθώς επικοινωνούσαμε με γράμματα που στέλναμε έμμετρα. Σ’ ένα από αυτά, λοιπόν, ανέφερε με ενθουσιασμό μια πόλη της Ιαπωνίας που λεγόταν Σου Μι Τζού. Έδειχνε τρελαμένος μ’ αυτήν την πόλη διότι σε κάθε γωνιά της ξεφύτρωναν πορτοκαλιές και λεμονιές γεμίζοντας με μυρωδιές τον αέρα και φέρνοντας θύμισες από την Ελλάδα. Έτσι μέσα από την έντονη και γεμάτη εικόνες περιγραφή του γράμματος γεννήθηκαν οι στίχοι από το Σου Μι Τζού το οποίο αργότερα μελοποιήθηκε και έγινε τραγούδι (Νίκος Ξυδάκης)».
Ο λόγος του καθ’ όλη τη διάρκεια της συνέντευξης ήταν απλός, κατανοητός αλλά και αιχμηρός εκεί που έπρεπε. Η χροιά της φωνής του γλυκιά και οικεία. Ένας συντηρητικός επαναστάτης που έχει βρει σε όλα αυτά τα χρόνια της σταδιοδρομίας του πολλούς συνταξιδιώτες-συνοδοιπόρους. Θα μου επιτρέψετε να πω με σιγουριά ότι ο Μιχάλης Γκανάς έχει ήδη κάνει την εγγραφή του στην τράπεζα του μέλλοντος και εύχομαι ο ερχομός του εδώ να αποτελέσει αφορμή να γράψει ένα ποίημα αφιερωμένο στην ευρύτερη περιοχή του Έβρου.
Τον ευχαριστώ από καρδιάς και εκείνον και την γυναίκα του, Πόπη Γκανά και εύχομαι γρήγορη αντάμωση!

2 comments:

Skouliki said...

ευτυχως που η ποιοτητα σε αυτη την χωρα συνεχιζει να υφισταται γιατι με ολα τα σουργελοπηματα εχω χαθει

καλημεραααααααααααα

prophet81 said...

@skouliki όντως στην Ελλάδα όλοι το παίζουν ψευτοsomething αλλά τελικά μάλλον ψευτοάνθρωποι γίνονται. Ευτυχώς υπάρχουν κάποιες "οάσεις" σαν τον Μιχάλη Γκανά και μας δείχνουν πόσο ταπεινοί και σεμνοί είναι οι πραγματικοί "άνθρωποι" από όποιο καλλιτεχνικό χώρο και αν ανήκουν.
Καλημέρααααα...και πολλά φιλιά στα μούτρα ;)