Wednesday, July 22, 2009

(7) Αγαπητό μου ημερολόγιο...

Ξυπνήσαμε αρκετά νωρίς από τη ζέστη του δωματίου και από έναν ήλιο εκτυφλωτικό που διαπερνά τα παράθυρα και σε σκουντάει στον ώμο. Είναι η τελευταία μέρα στην Στοκχόλμη και για το λόγο αυτό έπρεπε να ετοιμάσουμε τις βαλίτσες μας. Με μισή καρδιά, βαριά βήματα και αμίλητοι διασχίσαμε τη Centralen και φτάσαμε στο τελευταίο μουσείο που προλαβαίναμε να δούμε, στο Vasa. Ως κλασικοί Έλληνες, το αφήσαμε για την τελευταία στιγμή, έτσι ώστε να έχουμε και τη χάρη και το όνομα!
Το Vasa είναι ένα παλιό πλοίο, το οποίο βυθίστηκε και μετά από αρκετά χρόνια το ανασύρανε από το βυθό και το ξανασυναρμολογήσανε κομμάτι κομμάτι. Αφού, λοιπόν, έβαλα για λίγο τον εαυτό μου στη θέση του Τζακ Σπάροου, αποφάσισα να ρίξω άγκυρα σε ένα κοντινό εστιατόριο. Πηγαίνοντας εκεί είδα για πρώτη φορά κάποιον άνθρωπο να "βιάζεται" στους δρόμους της Σουηδικής πρωτεύουσας να προλάβει προφανώς κάτι. Είδα επίσης μποτιλιάρισμα στους δρόμους (!) και έκλεισα τα μάτια και με τα δυο μου χέρια για να μη χρειαστεί να δω και άλλα και απομυθοποιήσω την εικόνα που έπλασα για τη Σουηδία (οκ, πλάκα κάνω).
Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο SWISS AIRBUS A321 των ελβετικών αερογραμμών και σε λίγο προσγειονόμαστε στη Ζυρίχη. Κάπου εδώ κατεβάζω το στυλό για να απολαύσω το υπέροχο ηλιοβασίλεμα που βλέπω από το δεξί παράθυρο του αεροπλάνου.
*Θα προσέξατε ότι δεν ανέφερα καθόλου τις Σουηδέζες...για ευνόητους λόγους! Άλλωστε τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται...

2 comments:

Unknown said...

Ψηλές , ξανθιές με γαλανά μάτια...!Έτσι μου τις χαρακτηρίσανε κ έτσι θα μπορώ να ισχυρίζομαι ότι ξέρω κ γω κάτι ταπεινό γι'αυτές!

prophet81 said...

@Χριστίνα όντως κάπως έτσι είναι αλλά νομίζω ότι από ένα σημείο και μετά το συνηθίζεις όλο αυτό και μετά παρατηρείς συνέχεια τις μαυρομάλλες που ξεχωρίζουν σαν την μύγα μέσα στο γάλα!