...ΒΑΣ ΒΑΣ ΒΑΣ Ο ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ!!!

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο κόσμος έχει τρελαθεί τόσο που θέλει να γίνει κάτι το οποίο δεν είναι. Άντε να το κάνει την περίοδο των Απόκρεων, να το καταλάβω διότι όλοι θέλουμε έστω και για μία μέρα το χρόνο να αποκτήσουμε τις υπερφυσικές δυνάμεις του Superman ή του Batman (ξεχνώντας για λίγο την κοιλιά που έχει φτάσει στο πάτωμα και κρύβει το πουλί!) . Τις άλλες μέρες όμως γιατί όλη αυτή η μεταμφίεση;
Αν ρωτούσα τον καθηγητή της διπλωματικής μου θα έγραφε ένα ολόκληρο βιβλίο για την έλλειψη αυτοεκτίμησης των σημερινών ανθρώπων (ήταν κολλημένος με την "αυτοεκτίμηση"). Είμαστε όντως τόσο απογοητευμένοι με τον εαυτό μας ή μας πυροβολούν συνεχώς οι διαφημίσεις με "ωραία" πρύτυπα και νομίζουμε όλοι οι άλλοι ότι είμαστε κακέκτυπα που πρέπει να επιστραφούν στην κατασκευάστρια εταιρεία;
Χτες το βράδυ πήγα σε μια εκδήλωση η οποία διοργανώθηκε με αφορμή την ποιητική συλλογή ενός τύπου που για ευνόητους λόγους δεν αναφέρω το όνομά του. Μαζεύτηκαν, λοιπόν, όλοι οι φίλοι, οι συγγενείς και οι συνάδελφοι και μεταξύ τους ουσιαστικά κάνανε την παρουσίαση. Ο Θεός να την κάνει παρουσίαση δηλαδή, καθώς όλοι μιλούσαν για τον συγγραφέα-ποιητή ως άνθρωπο και για το βιβλίο ούτε λόγος!!! Δηλαδή, όσοι πήγαν εκεί για να ακούσουν τι περιέχει το βιβλίο, ατύχησαν καθώς μάλλον έπρεπε να το αγοράσουν για να δουν από μόνοι τους. Μάλλον θα έπρεπε να αλλάξουν τον τίτλο στις προσκλήσεις και να γράψουν "παρουσίαση του ποιητή" και όχι "παρουσίαση βιβλίου".
Στα πρώτα 30 λεπτά αηδίασα, μ' έπιασε μια τάση φυγής που την συγκράτησα με πολύ κόπο. Κάποια στιγμή αγόρασα το βιβλίο, κάνοντας μια προσπάθεια αλλαγής του κλίματος μπας και ήμουνα λίγο αυστηρός με τον συγκεκριμένο "ποιητή". Χριστέ μου!!! Λες και διάβαζα το ημερολόγιο ενός 13χρονου παιδιού. Είμαι σίγουρος ότι όλοι σας, όπως και 'γώ, όταν είσασταν πιο μικροί γράφατε διάφορα ποιήματα. Αυτό τι σημαίνει ότι γίναμε ξαφνικά όλοι ποιητές (συγνώμη αν θίγω κάποιον);
Σε μια στιγμή μια ομιλήτρια που βρισκόταν στο βήμα είπε κάτι που πολλοί το άκουσαν και λίγοι το κατάλαβαν: "τα ποιήματα είναι κοινά και προσπελάσιμα"!!! Συμφωνώ απόλυτα...
Γλύφτες, γλύφτες παντού γλύφτες, γέμισε ο τόπος γλύφτες και κόλακες!ΓΙΑΤΙ;
-Μα είναι φίλος μου τι να του πω; Δεν θέλω να τον στεναχωρήσω.
Από τη στιγμή που ο φίλος σου δεν κρατάει τα ποιήματα για τον ίδιο και για κάποια στιγμή κρασοκατάνυξης με την παρέα, αλλά αντίθετα τα εκθέτει σε δημόσια προβολή, τότε θα πρέπει να είναι έτοιμος να δεχτεί και την κριτική. Από την στιγμή που μπήκες φίλε στο χορό, θα χορέψεις και μάλιστα με λύκους.
-Μα είναι ντόπιος και γι' αυτό πρέπει να τον στηρίξουμε.
Τι λες ρε μεγάλε; Αν εσένα σου δώσουνε παπούτσι μπαλωμένο να το πάρεις. Άλλωστε, εδώ δεν μιλάμε για υποδήματα, μιλάμε για πολιτισμό. Δυστυχώς, στο Ελληνιστάν πάντα αυτό γίνεται, τους καλούς τους γυρνάμε την πλάτη γιατί μας ενοχλεί που δεν θα τους φτάσουμε ούτε στο μικρό τους δαχτυλάκι, ενώ τους ψευτοδήθεν τους ανοίγουμε διάπλατα τις αγκάλες μας. Δεν είναι καθόλου τυχαία άλλωστε η μεγάλη επιτυχία που παρουσιάζουν αυτό το διάστημα τα παρατράγουδα της Αννίτας Πάνια. Ξέρετε γιατί; Επειδή αυτοί οι τύποι που βλέπετε έχουν τα αρχίδια να είναι αληθινοί, αυθεντικοί και να παραδέχονται ότι είναι παρατράγουδα, σε σχέση με τους δήθεν που φωνάζουν με ύφος χιλίων καρδιναλίων ότι παράγουν πολιτισμό.
Καθένας στο πόστο του Κύριοι. Ο δάσκαλος στο σχολείο, ο δικηγόρος στο γραφείο του, ο ζωγράφος στον καμβά του, κ.ο.κ. Μην μπλέκεστε σε ξένα χωράφια γιατί ότι σπείρετε θα θερίσετε...
Ουφ...τα είπα και ησύχασα!