Sunday, October 18, 2009

Η ΑΨΥΧΟΛΑΤΡΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ!

Με το παρακάτω κείμενο τοποθετώ συνειδητά μία "βόμβα" στα θεμέλια της φιλοσοφικής σκέψης:
Η αγάπη και ο έρωτας είναι δύο αγαθά τα οποία για να καλλιεργηθούν και να ευδοκιμήσουν χρειάζονται το λίπασμα που ονομάζεται ανιδιοτέλεια. Για μένα (όπως και για αρκετό κόσμο) ανιδιοτέλεια είναι όταν φροντίζεις για κάτι, χωρίς ουσιαστικά να περιμένεις ανταλλάγματα. Αν σκεφτούμε όμως ότι ο έρωτας και η αγάπη θεωρούνται κατ' εξοχήν ανθρώπινα χαρακτηριστικά, σε συνάρτηση με την αδύναμη φύση του ανθρώπου, τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι η ανιδιοτέλεια πάει περίπατο! Ρίξτε μια γρήγορη διερευνητική ματιά γύρω σας, στο σπίτι, στο γραφείο, στη σχέση και πείτε μου αν αυτό που βλέπετε λέγεται ανιδιοτέλεια ή άκρατος ατομικισμός. Ζούμε σε μία κοινωνία όπου κυριαρχεί η ιδιωτικοποίηση της νεωτερικής δημοκρατίας και το μόνιμο σύνθημα στο στόμα όλων είναι ότι το "δίκαιο είναι ο νόμος ο δικός μου"! Θα μου μιλήσουν κάποιοι για ιδανικές καταστάσεις και για σχέσεις βουτηγμένες στην ανιδιοτέλεια. Εγώ θα μιλήσω για ανθρώπινες σχέσεις που όντως είναι βουτηγμένες στην ανιδιοτέλεια, μάλιστα τόσο βαθιά που πνίγονται σ΄αυτήν την ψευδαίσθηση. Μπορεί να βροντοφωνάζουμε πολλές φορές ότι είμαστε ανιδιοτελείς, ωστόσο στο πίσω μέρος του μυαλού μας, εκεί βαθιά, φωλιάζει πάντα η προσδοκία για ανταπόκριση. Μία ανταπόκριση που ουσιαστικά είναι η ταφόπλακα της ανιδιοτέλειας.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι ο έρωτας και η αγάπη δεν μπορεί να αναπτυχθεί ανάμεσα σε έμψυχα όντα. Ως εκ τούτου πιστεύω ότι τα δύο αυτά συναισθήματα εκδηλώνονται από ένα έμψυχο ον προς ένα άψυχο αντικείμενο. Ένα άψυχο αντικείμενο από το οποίο δεν προσδοκάς απολύτως τίποτα! Για παράδειγμα, σκεφτείτε μία φωτογραφία σε ένα κάδρο, ένα σπίτι, ένα άρωμα κ.ο.κ. Ένα τραγούδι είναι ικανό να μας κάνει να πλημμυρίσουμε από συναισθήματα ερωτικά, χωρίς να προσδοκά τίποτα από εμάς. Τα χρώματα και οι μυρωδιές του χωριού είναι σε θέση να μας φτιάξουν τη διάθεση και να αντιμετωπίζουμε διαφορετικά τη ζωή. Τι περιμένετε και τι προσδοκάτε από ένα ηλιοβασίλεμα? Τι προσδοκά ένα ηλιοβασίλεμα από εσάς? Ακριβώς, τίποτα! Γι' αυτό και μπορεί να υπάρξει ανιδιοτέλεια.
Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ως υγιές φαινόμενο τον έρωτα και την αγάπη μεταξύ δύο ανθρώπων, επειδή έτσι το μάθανε από μικροί. Ποτέ δεν αναζητήσανε τι είναι αυτό που αναπτύσσεται μεταξύ των έμψυχων όντων και αν όντως λέγεται "έρωτας ή αγάπη". Δεν απορρίπτω τα συγκεκριμένα συναισθήματα και τονίζω ότι δέχομαι την ενέργεια που εκδηλώνεται ανάμεσα στους ανθρώπους. Αμφισβητώ όμως τις λέξεις με τις οποίες χαρακτηρίζουμε τη συγκεκριμένη ενέργεια, διότι τον έρωτα και την αγάπη την ταυτίζω με τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον άνθρωπο και στο εκάστοτε αντικείμενο.
Φανταστείτε δύο μαγνήτες που έρχονται σε επαφή. Όταν οι δύο πόλοι είναι θετικοί ή αρνητικοί και πλησιάζουν τότε απωθούν ο ένας τον άλλον. Όταν όμως είναι ο ένας θετικός και ο άλλος αρνητικός τότε έλκονται. Τώρα τοποθετείστε στην πρώτη περίπτωση δύο έμψυχα όντα και θα δείτε ότι απωθεί το ένα το άλλο, είτε νιώθοντας και τα δύο ανιδιοτέλεια (αν και εφόσον ισχυριστούμε, υποθετικά πάντα, ότι υπάρχει τελικά ανιδιοτελής αγάπη), είτε κανένα από τα δύο! Όταν όμως τοποθετήσετε από την μία πλευρά έναν άνθρωπο και από την άλλη ένα άψυχο αντικείμενο, τότε και μόνο τότε θα δείτε τους πόλους των δύο μαγνητών να έλκονται και να δημιουργείται η έννοια της "αγάπης"! Τότε και μόνο τότε υπάρχει πραγματική ανιδιοτέλεια, τουλάχιστον από τη μία πλευρά, αν όχι και από τις δύο.

3 comments:

Christine said...

Η κοινωνική υπόσταση που έδωσε ο Αριστοτέλης στην φύση του ανθρώπου, ως κοινωνικό ον, έρχεται σε πλήρη σύγκρουση με τα όσα αναφέρεις,προφήτη...Νομίζω ότι τα πάντα θα ήταν πολύ ανούσια αν έστω κ υποσυνείδητα δεν είχαμε κατά νου τη λέξη ιδιοτέλεια.Ωραία,κ μεις βιώσαμε την αγάπη κι αν θες την έντονη αγάπη,ίσως τότε να μας έφτανε κ μόνο το ότι ήμασταν δίπλα σε κάποιον άνθρωπο.....ακόμη κ αν δεν περιμέναμε υλικά πράγματα,νομίζω ότι η στάση σεβασμού κ ειλικρίνειας απέναντί μας είναι μορφή ιδιοτέλειας.Ας μη γελιόμαστε λοιπόν....!

prophet81 said...

@christine καλώς ήλθες στην ομάδα των αψυχολατρών! Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να ταράξουμε τα νερά της δήθεν κοινωνίας μας! Οπαδοί της αψυχολατρικής θεωρίας όλου του κόσμου ενωθείτε : )

Anonymous said...

Και με τη σειρά μου,όπως κάνουν και οι φιλόσοφοι, θα ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΩ!@
Δεν είναι δυνατόν να αναιρούμαι τόσο δογματικά λέξεις ή συναισθήματα.
Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Η ανάρτηση μου αυτή είναι βουτηγμένη στην ανιδιοτέλεια,
δεν θα προσπαθήσω να σε μεταπείσω, απλά θα καταθέσω με τη σειρά μου
κάποιες ταπεινές σκέψεις που δύσκολα βέβαια θα "βομβαρδίσουν¨τα θεμέλια της δικής σου φιλοσοφικής σκέψης.
Ανταπόκριση.Όλες οι λέξεις έχουν 2 όψεις, θετική και αρνητική.
Η ανταπόκριση λοιπόν δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό και η ελπίδα
για αυτή πάντα θα υπάρχει.Κάποιοι την αναζητούν όμως φανατικά
και εγωϊστικά και κάποιοι άλλοι την επιθυμούν και αν έρθει έχει καλώς.
Για παράδειγμα, στη φιλία. Προσφέρεις καλό σε ένα φίλο, το βοηθάς
σε μια δύσκολη φάση..Εννοείται ότι περιμένεις ανταπόκριση κάποια στιγμή! Η δύσκολη στιγμή έφτασε σε σένα αλλά η ανταπόκριση του φίλου όχι.
Ιδιοτελής άνθρωπος: "Όταν αυτός με χρειάστηκε ΕΓΩ ήμουν εκεί! Του συμπαραστάθηκα και αυτός τώρα τίποτα.Δεν πρόκειται να τον βοηθήσω ποτέ ξανά.'
Ανιδιοτελής:"Ήμουν μαζί του τότε επειδή πραγματικά το ήθελα και όχι για να είναι
εδώ τώρα αυτός. Θα ήθελα να είναι μαζί μου, τον έχω ανάγκη, με πληγώνει που δεν είναι αλλα δεν πειράζει. Αν με χρειαστεί θα είμαι πάλι κοντά του, επειδή το θέλω και τον αγαπώ."
Ένα τραγούδι σε κάνει να πλημμυρίζεις από συναισθήματα ερωτικά, γιατί
αυτά τα συναισθήματα είναι πράγματα που ένιωσες για κάποια άλλα έμψυχα
όντα. Μια πέτρα για παράδειγμα πιθανότατα θα σε άφηνε παγερά αδιάφορο
δε θα μπορούσε να σου προσφέρει κανένα συναίσθημα. Και γιατί?
Γιατί δεν έχει ψυχή. Γιατί κάποιοι έχουν κατοικίδιο?Πάρε για παρέα μια πέτρα ή ένα παπούτσι
και κάνε βόλτα μαζί τους, φάει μαζί τους.Είναι άψυχα αντικείμενα που κάλεστα θα μπορούσε η αγάπη και ο έρωτας να αναπτυχθούν μεταξύ σας. Το ον όμως που θα έχεις κατοικίδιο (σκύλο, ψάρι ό, τιδήποτε) είναι έμψυχο ον ,όχι βέβαια έμψυχο με τις ιδιότητες του ανθρώπου αλλά ΕΜ-ΨΥΧΟ=με ψυχή μέσα του, κάτι που χρειάζεται, όπως και να το κάνουμε είναι απαραίτητο για να αναπτυχθούν τα διάφορα συναισθήματα.
Πολλοί άνθρωποι αναζήτησαν τι πραγματικά συνδέει τους ανθρώπους και
αναρωτήθηκαν τι είναι έρωτας ή αγάπη, ίσως όμως δε μπόρεσαν να δώσουν απάντηση.
Δε μπορείς επιστημονικά να υποστηρίξεις τη θρησκεία, αναλογικά δεν γίνεται
με νόμους φυσικής να εξηγήσεις ανθρώπινα συναισθήματα.Ας πάρουμε όμως το συγκεκριμένο παράδειγμα που διάλεξες με τους μαγνήτες.
Κανένας άνθρωπος μα κανένας όμως και σε αυτό είμαστε ΌΛΟΙ
κατηγορηματικοί και απόλυτοι δεν είναι ίδιος. Επομένως ποτέ δε θα έχουν τα ίδια ηλεκτρόνια για να απωθούνται.
Ας τοποθετήσουμε στη μια πλευρά έναν άνθρωπο και στον άλλο πόλο του μαγνήτη ένα σκύλο, έτσι όπως το θέτεις είναι δύο έμψυχα αντικείμενα άρα θα πρέπει να απωθούνται. Κι όμως με άλλη έννοια έχει ο άνθρωπος ψυχή και με άλλη ο σκύλος,θα μπορούσα να σου το αναλύσω αλλά θα πάρει πολύ για να το εξηγήσω.Σημασία πάντως έχει ότι δεν είναι ομόνυμα, αλλά με διαφορετικές ιδιότητες άρα ετερόνυμα, επομένως θα έλκονται.
Συνεπώς ανάμεσα και σε δύο έμψυχα μπορεί να υπάρξει σύνδεση και να αναπτυχθεί αγάπη και έρωτας.
Ίσως θα έπρεπε να ξεκαθαρίσεις τις έννοιες "έμψυχο" "άψυχο" ον, καθώς και ιδιοτέλεια, ανιδιοτέλεια.Συμφωνώ ακράδαντα για την τελευταία ότι στις μέρες μας σπανίζει, αλλά όχι ότι χάθηκε εντελώς, εκτός και αν εννοείς ότι δεν υπήρξε ποτέ! Αλλά τότε γιατί υπάρχει στα λεξικά μας από παλιά?