Είναι στιγμές που θέλω να γράψω τόσα πολλά που δεν ξέρω από που να ξεκινήσω.
Βλέπω το χαρτί, κουνάω αμήχανα το στυλό και χάνομαι στις σκέψεις.
Δεν γράφω τίποτα.
Περιμένω να πιαστώ από μία σκέψη που θα γίνει εικόνα, από μία λέξη που θα ξετυλίξει το κουβάρι της ιστορίας, αλλά τίποτα.
Όχι ότι δεν υπάρχουν λέξεις και σκέψεις. Όχι ότι δεν υπάρχουν εικόνες και ιστορίες. Απλώς δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να εκφραστούν.
Κρίμα, γιατί είχα τόσα ωραία πράγματα να σας πω...
No comments:
Post a Comment